პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ

დაბნეულობის სინდრომი (2)

-ლილუ ხო? -აჰამ - თავი დაუქნია და საათი ჯიბეში ჩაიდო -დემეტრე ჯიშკარიანი - ხელი გაუწოდა გოგონას -ლილუ ჭავჭავაძე - თვისი ხელი შეაგება მაგრამ მაინც ვერ მიხვდა რატომ უბღვერდა ასე ძალიან უკვე ნაცნობი "უმნშ პიროვნო" -კარგი ლილუ სად მიდიხარ? -სახლში -

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (9 ნაწილი)

ყველაფერი თითქოს კარგად მიდიოდა, თუმცა მაინც რაღაც მეუცნაურებოდა. შაკოს ფაქტიურად შერიგებული ვიყავი, თუმცა მას ჯერ კიდევ არ უთქვამს რომ ვუყვარდი, ამიტომ ეს გულს მტკენდა.დილით ოთახში შემოსულმა მზის სხივებმა გამაღვიძეს. მხიარულად ავდექი და ქვემოთ

ფიქრის გრადაცია.

წამი აღმაფრენის და ლოცვა ნაჩვევი,ფიქრის გრადაცია,მსგავსად ტერენტისა,წამი უიმედო,მთელი წლის ნარღვევი,ნისლში საფეთქელი ყინავს ბერებისა.კეფას მიუყვები,მოჩანს ნაკვალევი,ნაბიჯს-ნაბიჯს ატყობ,სუნთქვა-წუხილისა,სანთელს მოუკიდებ,უფალს დაეჩვევი,გახრჩობს

Bad Boys. (თავი 21)

ცხოვრება.. ერთი დიდი ატრაქციონია, რომელიც ხან სიმაღლეზე გვიტაცებს, ხან ერთ ადგილზე გვაშეშებს, ხანაც კი უფსკრულში გვახვედრებს.. ეს ყველაფერი ბუნებრივია და არც არაფერია ამაში გასაოცარი. არც ჩემი ეს მდგომარეობაა გასაკვირი, ძალიან ბევრი ადამიანია

ჩუმად გითვალთვალებ.. (1)

-ვინ არის? შეყვარებული გწერს და მიმალავ? (სიცილით ამბობს ნინო) -ხოო გოგო არიცოდიი? ჩემს შეყვარებულს ტექნობუმი ჰქვია (თეკლე) ორივემ გადაიხარხარეს.. მაგრამ უცებ თეკლეს სახე შეეცვალა, ნინო მივარდა და მესიჯი წაიკითხა...გამარჯობა დღიურო! მე თეკლე ვარ, 13

მეორადი ბედნიერება [13]

კარგად ხვდებოდა რაც გააკეთა, ისიც იცოდა კიდევ უფრო რომ გაუჭირდებოდა ანნას გულის მოგება. ადვილი არ იქნებოდა მისი სიყვარულის მოპოვება, მაგრამ არ გაჩერდებოდა.. ვერ შეაშინებდა ის პატარა არსება, პირიქით, კიდევ უფრო მეტ სტიმულს აძლევდა..

სიყვარული სიცოცხლის ფასად4

ნაღვლიანი ხმით დაასრულა საუბარი და მზერა სივრცეს გაუსწორა..თვალზე დაცემული სინათლე სადღაც სიბნელეში იკარგებოდა ..იმდენად ჩამქრალი და უსიცოცხლო იყო ახლა მისი თვალები..მისი მზერა..მოსმენილით შეწუხებული კახა ძლივს გამოერკვია რეალობაში.კვირაში ორჯერ

მარგიანი (2)

რაჭიდან მოყოლებული ყველაფერი შეიცვალა ახალი სტატუსით , რომ დავბრუნდით ნახევარი თბილისი შოკირებული იყო ....... ამ ამბავით გაგიჟებული თეკლე ეჭვიანობსიგან სულ დაავიწყდა , რომ გოგო იყო ქონდათ რაღაც მას და რატის მაგრამ სერიოზული არაფერი რატის საერთოდ

ნინაკა (თავი მესამე)

დამთხვევა? თუ ბედისწერა? ჩენ ვიღებთ გადაწყვეტილებებს ისეთ მომენტებში რომლებიც მერე დიდ როლს თამაშობენ ცხოვრებაში! ამ ამბების მერე ხშირად უფიქრია ნინაკას: რა მოხდებოდა 14 ივლისს რომ არ ეწვიმა? ან ბეჭედი რომ არ დამეკარგა? ან კიდევ უფრო ადრინდელი 14