უწესო გრძნობები (1)

_ოთახში სიჩუმეა, იმეორებდა გონებაში, რომ აზრი გადაეხარჩა აზრი , გაფიქრებაც ზარავდა , ძლიერი იყო ძალიან ძლიერი, მაგრამ საკუთარ თავთან მარტო დარჩენილი ვერაფერს უხერხებდა ფიქრებს, რომ ამ წამს მისი ცხოვრების მამაკაცი მისი ქმარი, რომელთანაც ოთხ წლიანი

ფერებში გახვეული გოგონა...

მინდა დავწერო რაღაც ისეთზე,რაც ყველას გულსა და გონებამდე მიაღწევს.მინდა ყველას გავაგონო ჩემი გულისტკვილი,აზრები,გრძნობები.დავანახო ჩემი თვალით დანახული რეალობა,ავუხილო თვალი და მნიშვნელოვანი საკითხის წინაშე დავაყენო,მაგრამ ჩნდება ერთი დიდი

ლიზა ჯაფარიძე(ნაწილი 17)

სანდრომ ხელი მოაცილა და სიგარეტი გადააგდო.. ნუცას სახლში შევიდა.. სანდროც შეჰყვა...-მოიცადე... აქ გაჩერდი ერთი წუთით...ამიხსენი ჩემი ბრალია რომ დაორსულდი.. ჩემი ბრალია?-ხელი გამიშვი.. საზიზღარო ადამიანო.. აქედან მივდივარ... თბილისში ხვალე წავალ..

ლევან ხაჩიშვილი(12)

-ნინიიი,ადექი რა.-მითხრა სალომემ და ხელი მომკიდა.-შეეშვი რა.-უთხრა ლიზამ.-რასქვია შევეშვა გუშინ 5 საათამდე რო წერდა ლევანს მაგისი ბრალია.-თქვა სალომემ და ისევ შემანჯღრია.-აუუ რაგინდა ეე?-ვთქვი მე და გადავბრუნდი.-რავი 3 საათიადა ხოარ ადგებოდი?-მკითხა

დილა

რა კარგია, როცა დილას ეგებები,და შეიგრძნობ ამ ცხოვრებას საამურს.იქეთ ტყეში ფრინველების ჭიკჭიკია,აქეთ ვიღაც ტკბილად უკრავს სალამურს.რა კარგია რომ ამ დილით ვფიქრობ შენზე,მზის სხივებიც მეგობრობას მპირდება.სიყვარულით გული მკერდში ისე მიძგერს,ვგრძნობ

ფორთოხლის არომატით

- სიგიჟეა ეს ყველაფერი, - ვეუბნები და ჩაის ბოლო ყლუპს ვსვამ.- მერე რა? - მპასუხობს ისე სასხვათაშორისოდ.- ზღვარზე ვდგავართ. ზღვარზე, რომლის მიღმაც საკუთარი თავი მე აღარ მეკუთვნის.- გადადგი ნაბიჯი, - მეუბნება და პირდაპირ თვალებში მიყურებს. - და იქ რა

მოთხრობა 3 მეგობარზე...

ამ დროს ნინი მიხვდა რაც უნდა გაეკეთებინა და ხტუნვა ხტუნვით გოგოებს უთხრა:-ეხლა აიღეთ ჩანთები და საშოპინგოთ მივდივართ ცრემლი არ დამანახოთ.გოგოებს მოეწონათ ეს აზრი და გაქანდნენ:ჯერ ნაყინები იყიდეს,შემდეგ ტანსაცმელის მაღაზიებში შევიდნენ,შემდეგ

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

არშობილი ბავშვის დღიური

ჩემი პირი სწორედ ახლა იხსნება. მხოლოდ დაფიქრდი, ერთ წელიწადში ან დაახლოებით ამდენ ხანში მე ვიკისკისებ და მოგვიანებით ვილაპარაკებ. ვიცი, რომელ სიტყვას ვიტყვი პირველად: დედა.25 ოქტომბერი დღეს ჩემმა გულმა თავისით დაიწყო ძგერა. ამ წამიდან დაწყებული ის

ვამპირის ირონია 23

გოგონა კვლავ დანით მირბოდა.თან ფეხიც ერეოდა და სახეზე ცრემლები მოგორავდა.დამიანმა ვერ შენიშნა როგორ მალავდა ანნა ზურგს უკან დანას.ედვარდი კი განაგრძობდა ირონიით გაჟღენთილ წინადადებების სროლას.-(დამიანი) საყვარელო,ვიცი ძალიან მძიმეა,მაგრამ თავი ხელში