მერამდენედ

უკვე მერამდენე ზამთარს ვეგებები, ჩემთვის წელიწადში ოთხი ზამთარია. ისევ შემიყვარდა მას არ შევუყვარდი, ისევ განშორების ცივი ზღაპარია.

დააფასე საკუთარი თავი (4)

უკვე მეორედ მიწევს დარეკვა და ეს გოგო მაინც არ მპასუხობს.ესღა უნდა ზუსტად ჩემ ნერვიულობას.სხვა რომ ვერაფერი მოვიფიქრე,ისევ სახლში აბრუნება გადავწყვიტე. გადავწყვიტე და გავიგე კიდეც როგორ დაიძახა ვიღაცამ ჩემი სახელი.

მოულოდნელი შემთხვევა (სრულად)

ისეთი სისწრაფით გაჩერდა მანქანა პირდაპირ ჩემ ფეხებთან გონზე მოსვლა ვერ მოვასწარი შიგნით ისე აღმოვჩნდი. შეშინებული ვუყურებდი უცნობ მამაკაცებს და იმის გააზრებასაც ვერ ვაახერხებდი, რომ უკვე რამდენიმე წუთია მანქანა ჩემთვის გაურკვეველი მიმართულეებით,

თორნიკე ნაროზაული "სულ რომ არაფერი"

სულ რომ არაფერი - სისხლი მაქვს ისეთი, ჯიში მაქვს ისეთი - სულს აგიწიოკებს, სამშობლო - არხვატი, მტირსათვის - შიშეთი! ბრძოლის ჟინს ვერ იკლავს, ვერაფრით იოკებს.

ვატო არაბული (3 თავი)

ისე იყო არაბულზე ფიქრში გართული რო თვით არაბულის შემოსვლაც კი არ გაუგია... -კესოო მისმენ? (აშკარად გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა) -ა ჰო რა მითხარი? (დაბნეულმა ააფხაკუნა ტვალები) -რა და ერთი და იგივეს ორჯერ რომ არ ვიმეორებ ის! (დაიდუღუნა და მისას

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთექვსმეტე)

„ტასოოოო..ტასოოოო“ მომესმა ძილში თანუს გამაწვნიკებელი ხმა .თვალები ზანტად დავაცილე ერთმანეთს და ჩემ გადახვეულ ფეხს შევხედე. მერე იქვე მიძინებულ გაბრიელსაც გადავხედე და კარგად გავიაზრე უკვე მომხდარი.ნელა წამოვიწიე საწოლზე და კარებზე ატეხილ

სამეფო კარზე [6]

დილით რომ გაიღვიძა, წელი ისევ ტკიოდა. გაჭირვებით გადაბრუნდა თამარისკენ, უშფოთველად ეძინა გოგონას. გაეღიმა, წვალებით წამოდგა ლოგინიდან, იქვე მიგდებული ხალათი მოიცვა და ლასლასით გაფრატუნდა თავისი ოთახისკენ.

ორმაგი თამაში.. (ნაწილი IX)

არა რა ვერ ვხვდები როდის ხდება ეს ბიჭი ასეთი რომანტიკოსი და ჯელტმენი არადა მსგავსი რაღაცეები საერთოდ არ ახასიათებს, პირიქით ყოველთვის ზედმეტად ცივი და ოფიციალურია, ჩემთანაც კი, მაგრამ ახლა ჩემ წინ აღარ იყო შეFი ერეკლე, არამედ ჩემი ბიჭი ერეკლე მედგა

საქართველო - ირაკლი ჩარკვიანი

მოვიდა დრო,რომ კიდევ ერთხელ მოერიო თავს, მე გაძლევ ფიცს,რომ სიყვარული კინოს აღარ გავს. ვიცი, ყოველთვის და ყველგან ვატარებდი ცდებს, მე მოგცემ ძალას მოერიო დაჟანგებულ ფრთებს. ხომ ხედავ, შენი გაბზარული გული ჩემით ცემს, შენ იცი სიყვარული,აზრი აღარა აქვთ

ღრუბლებში [6]

მთელი ღამე ტირილში გაატარა.იმდენად იყო ემოციურად დამძიმებული,რომ ნერვიულობისაგან კანკალი დაიწყო.ცრემლებით დაბინდულ თვალები სულ მთლად ჩაშავდა და ბოლოს იგრძნო თბილი ხელების შეხება.გაეღიმა და უმალ იგრძნო შვება.ჩაეძინა... მონატრება ძალიან ბევრ რამეს