კორეული ვოიაჟი (თავი მე-2)

-კარგი. უნდა დამეხმარო (ახლა უკვე ინგლისურ ლაპარაკზე გადავიდა). ძალიან დიდ შარში ვარ და თუ დამეხმარები, პატივისცემა ჩემზე იყოს. მე ისევ გაშტერებული ვიყავი. ვერ გავიგე რა უნდა გამეკეთებინა. -კი მაგრამ როგორ? -ტანსაცმელები გავცვალოთ.

ჩემი ცხოვრების უინტერესო ისტორია (1 თავი)

„საახალწლო არდადეგები“ როდესაც პირველ იანვარს სახლში დავბრუნდი და იქ დამხვდა, დივანზე იჯდა და ელენიკოს ეხუტებოდა, მაშინვე გამოვიკეტე კარები და ზედა სართულზე ავედი. ბრაზის გამკლავება ძალიან მიჭირს, ყოველთვის მიჭირდა

გენეზისი - თავი 1 და 2

გიფიქრიათ ოდესღაც ვინ ვართ ჩვენ? უბრალოდ ადამიანი, რომელიც შემთხვევითი ევოლუციით ყველაზე გონიერი არსება გახდა საკუთარ პლანეტაზე, თუ უფრო მეტი? ამის გასაგებად ადამიანთა ერთი ნაწილი მიმართავს რელიგიას, სხვა - მეცნიერებასა ანდა წიგნებს, თუმცა

ლინდას დღიურები (2)

ვიხსენებდი ცოტახნისწინ როგორი სიამოვნება მივიღე ,როგორი ვნებიანი და მადისამღძვრელი იყო მისი სხეულის თითოეული ნაწილი , 3ზომა მკერდით და მრგვალი ფუმფულა საჯდომით.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 2)

-მეძინება ნუ მისმენ_ხელი აიქნია გოგომ და სადარბაზოსკენ გადადგა ნაბიჯი. -ჯარიმის გადახდა არ დაგავიწყდეს ქალბატონო_ყურთან ჩაჩურჩულა ბიჭმა და ხითხითით ჩაჯდა მანქანაში.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 7)

სველ ხელებს ვიმშრალებ და ჩემს ანარეკლზე მზერა მიშეშდება. სარკიდან სულ სხვა ადამიანი მიყურებს. თვალებანთებული, შეწითლებული ღაწვებით. ორეულს თვალს ვუკრავ და კარის სახელურს ვწევ, მაგრამ როგორც კი იღება, ვიღაცის ხელი უხეშად მიბიძგებს საპირფარეშოს

ნაცრისფერი {5}

ორი საათი იქნებოდა მისი ტელეფონი რომ ამღერდა, სუნთქვა შეკრული მიშტერებოდა მაგიდაზე ეკრანით დადებულ ტელეფონს და უკვე ხვდებოდა ვინც იქნებოდა. ბოლოს მანც მოიქცია თითებს შორის თხელი მოწყობილობა, სახელს რამდენიმე წამით უყურა, მერე კი სენსორს თითი

თინეიჯერის დღიური

დამეთანხმებით, იყო თინეიჯერი არც თუ ისე მარტივია. ეს ცხოვრების ის პერიოდია, როცა ოქროს შუალედი უნდა დაიჭირო რეალობასა და ბავშვობას შორის. ეს ის დროა, როცა ყველაზე მეტად ხარ დაინტერესებული საკუთარი თავის პოვნით. გამომყევით, ამ თავგადასავალში მე

Him and I ( თავი 15)

-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? -მოგენატრე?-ცინიზმით იკითხა ჰარიმ -რა ჯანდაბას აკეთებთქო-გაუმეორა ანამ კითხვა -მოგენატრეთქო?-და ნელ-ნელა ანასკენ მიიწევდა მაგრამ თან ჩერდებოდა და არ ჩქარობდა. ანა კი უკან იხევდა

სიცოცხლე სიკვდილამდე

ეს იყო ჩვენი ყოველდღიურობის განუყოფელი ნაწილი.ერთად ვამზადებდით პოპკორნს და საყვარელს ფილმს ვუყურებდით,შემეძლო საათობით ვმჯდარიყავი მასთან ერთად მის გულზე თავი დამედო, მისი მკლავები ჩემს სხეულზე მეგრძნო,მისი სუნთქვისთვის მესმინა და ეს