ჩაკეტილი სივრცე 26 თავი

-გილოცავთ- მკაცრი ტონით ვუთხარი აღელვებულ ბიჭს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდად დავამატე- რას ფიქრობ დედაჩემთან დაკავშირებით? -როცა მოვალთ ყველაფერს ერთად ავუხსნით მე და მია

ზოგჯერ წინ გვყავს (12)

– ჩემი ბრალი იყო, მაგრამ მეტი აღარ განმეორდება.- ვეუბნები და მივდივარ. – ვნახოთ, როდემდე შეძლებ თავის არიდებას.

ვერ დაგთმობ (თავი 1)

-ტანსაცმელი რომ გაცვია იმას არ ნიშნავს რომ არაფერი მომხდარა-მესმის ბოხი ბარიტონი -უზრდელი ტუტუცი და ხეპრე ხარ-ვამბობ და ელვის სისწრაფით ვდგები საწოლიდან -მთელი ღამე მეკვროდი და დარჩენას მთხოვდი და ახლა უზრდელი ვარ -იტყუები -ცრემლებსაც კი

მომკიდე ხელი - თავი მეშვიდე

დახურული ქუთუთოები სინათლის შემოსვლისას ნარინჯისფრად შეღებილიყვნენ და ნოემბრის ცივ საღამოში ერთიანად მითბობდნენ სულს. კვლავ მყუდროება გამეფდა ჩემს პაწია ბინაში. ქარი თბილისის თავზე დათარეშობდა და ზამთრის განწყობა შემოჰქონდა მის ქუჩათა ბინადრების

ჩაკეტილი სივრცე 25 თავი

მე ლევანის ყურებით და სურნელით ვტკბებოდი, ის კი გადაჭარბებული სიჩქარით და ხმამაღალი მუსიკის მოსმენით.

შეუფასებელი გრძნობა.(სრულად)

შენ ცხოვრებას შენ მაშინ დაგეგმავ, როცა შენი სამსახური გექნება, შენი ხელფასი და შენით შეგეძლება საქმის მოგვარება. მანამდე კი, კეთილი ინებე და ნუ დაგავიწყდება ვინ ვარ მე შენი.

ცოდვის ქალაქი (სრულად)

ტყვიას შაითანი ასხამს და სახედაღრეცილი აწერს მასზე დამპალ სახელებს.. საჩვენო ლულა ჯერკიდევ მაშინ გამოჩარხა,ამ დამპალი ცხოვრების ფერხულში რო ჩავებით. წყნარად,მხართეძოზე წამოწოლილი მხოლოდ იმას ელოდება ჩვენგან,როდის შევუხვევთ ცოდვით სავსე ქალაქის ერთ

განთიადი (მეათე თავი)

დასწვდა მამაკაცის ტუჩებს, ყველა ნაკვთი დაუკოცნა სახეზე. თვალები მიენაბა ლუკას. კარგავდა გონებას. არსაიდან გამოჩნდა ნაცნობი მერსედესი, პირველად რომ მტრობას უქადდა გასაჭირში მყოფთ. იმედი იყო, თუ უიმედობა, ვერ მიხვდა დეკა, თედოს დანახვისას.

ბიჭი წარსულიდან (3თავი)

-ანამარია ,-ცოტა ხანი გაჩუმდა.-მოკლედ რამდენიმე დღით ისევ თბილისში მიწევს დაბრუნდება, მე კიდევ შენი დატოვება მიწევს. -არაუშავს მაქს, რამდენიმე დღეში დაბრუნდები ჩემზე არ ინერვიულო რა,-ვიცოდი უჭირდა საუბრის გაგრძელება და გავაწყვეტინე. -გპირდები მარია

სიმართლის ტრიუმფი. (სრულად)

ეს ცხოვრება უბრალოდ და უაზროდ გატარებული დღეების, სათების და წუთების გრძელი ჯაჭვი არაა, ცხოვრება თავად გვიბიძგებს გავყვეთ ამ ჯაჭვს რომ სწორი გზითდან არ გადაუხვიოთ და არ გადავარდეთ გზიდან.