რა ჰქვია ამ გრძნობას?

რასაც დავწერ,არის სრულიად რეალური ისტორია,ლექსებით თუ უბრალოდ ფრაზებით გადმოცემული ტკივილი.

სხვანაირები

თვალწინ დამიდგა ის მომენტი. მინდოდა ყველაფერი ისევ ისე ყოფილიყო. მე და ის. ის და მე. ჩვენ და ზაფხულის ღამეები.

არ დამივიწყო VIII

ზემოდან ნეკას ხმა გავიგე. -დეე და ატირდა. -მოვდივარ დე არ იტირო. კიბეებზე ავირბინე და ბავშვი ხელში ავიყვანე... ჩემი სიყავრული ჩემი ერთდერთი... ეს ბავში იყო ჩემი ცხოვრება...

გიჟის გიჟური სიყვარული - VII +18

-უნდა წავიდე- ვამბობ ჩურჩულით და ნიტას გახევებულ სახეს ვაწყდები -არა- მპასუხობს ცივად და თითებს თმებში იცურებს- საკმარისია, დავიღალე, რატომ არ გესმის ჩემი, ცხენზე შემოჯდები და კილომეტრების მოშორებით წახვალ იქ, სადაც არ იცი რა გელოდება?

შეხვედრა.(თავი 5)

-ტიტე, მისმინე. შენთვის არა, მაგრამ ჩემთვის ამ შეხვედრებმა უკვე სხვა სახე შეიძინა. არ მინდა ღრმად შევტოპო. ჩემი მხრიდან ეს არ არის სწორი საქციელი. ვხვდები რომ ყველაფერი ისე აღარ არის, როგორც თავიდან. რაღაც შეიცვალა ჩემში. დროა გავჩერდე. -ქალის

შეპყრობილი(2)

-შაბათია დღეს ღამის სმენა მაქვს.-სევდიანად მითხრა, დედაჩემი ექთანიაამიტომ შაბათს და ოთხშაბათს ღამეც სავადმყოფოში რჩება. -ააგჰ...კარგიი-ავდექი და საყვარელ დედას ლოყაზე ვაკოცე, საბააზანოში შევედი და ცხელიშხაპი მივიღე, საოცრად სასიამოვნო იყო. ოთახში

ბიჭი ფანჯრიდან (14 თავი)

მაინც გადავამოწმოთ. ბოლობოლო მამიდაა და ღმერთმა დაგვიფაროს მაგრამ რამე ცუდი რომ მოხდეს ჯობია აქედანვე იცოდეს. - რა ცუდი ბიჭო. შენ შ*გ ხომ არა გაქვს. - წარმოდგენაზეც კი სუნთქვა შეეკრა ბიჭს.

ყველა'ფერი (თავი 1)

ყველა დღე ერთი და იგივეს გავს... დილით ადგომა სკოლაში წასვლა გაკვეთილები... დილით 7:50 ოთახის კარები დედაჩემმა შემოაღო -მალე მოწესრიგდი დადაგვიანედება, მე გავდივარ. მე წამოვჯექი და დედაჩემი უფრო კარგად დავინახე და ნახევრადმძინარემ ვკითხე: -სად

გიჟის გიჟური სიყვარული - VI +18

ტკივილს ვგრძნობ, მაგრამ რა მტივა არ ვიცი, უზადო სახე დამყურებს, მიუხედავად იმისა რომ კაცია, ლაპარაკიც რომ შემეძლოს ალბათ ვერ ვილაპარაკებდი, მოწყვეტით ვეცემი იატაკზე და ფეხს ისე მაბიჯებს რომ ვერაფერს ვხვდები

"ჩვენ სიყვარულთან ბრძოლა წავაგეთ"

ნუ ატკენ ადამიანს იმ გულს რომელშიც ფეთქავ????????????