სიყვარული რეალობის წინააღმდეგ (დასასრული)

-13 სექტემბერი იყო როცა შენ პირველად მომწერე, ჩემს ბნელ და უმზეო ცხოვრებაში შემოიჭერი და ყველაფერი და თან არაფერიც მაშინ დაიწყო...

გამოიდარებს

როცა იღიმი ამ ღიმილით ხატავ სამყაროს, შენი ფერებით იფარება თვალსაწიერი. და არ არსებობს ქვეყანაზე სხვა უფრო წმინდა, სხვა უფრო თბილი, ღირსეული, გრძნობა ძლიერი.

გიჟის გიჟური სიყვარული - V +18

შენობაში შესვლისთანავე ნიტა ისე უყურებს გარემოს თითქოს დროში სამოგზაუროდ წამოვიყვანე, მაგრამ აქ დრო მართლა გაჩრებულია. -რას იტყვი?- ვეკითხები როდესაც მის სახეს ვაკვირდები -სერიოზულად?- ჩურჩულებს ნიტა- აქ გაჩერება როგორ შეიძლება ადამიანების, ესენი

ბიჭი ფანჯრიდან (13 თავი)

7 თვეა რაც გათხოვილი ვარ და შენს ნაღებ საზოგადოებას წარმოდგენს არა აქვს ჩემს ქმარზე. რაიყო შეგრცხვა? ტატო წავიდეთ. - წამოდგა კატო. - აქ არც უნდა მოვსულიყავით.

ზაფხულის დიდი სიყვარული(თავი3)

ბოლო გაკვეთილი გვქონდა ერთისული მქონდა როდის დაირეკებოდა ზარი იმაზე ვფიქრობდი თუ რამ გამოიწვია ასეთი თმის ცვენა რომ გავმელოტდე ასეთი სიხშირით მერე რავქნა და უცებ მასწვლებელმა დამიძახა არც გამიგონია ჩაფიქრებული ვიყავი

ცოდვების ხარჯზე... (25 - დასასრული )

კარზე ზარმა ამცნო ერთ-ერთის მშობელი რომ მოვიდა. სამივე ერთმანეთთან ახლოს ცხოვრობდა და მხოლოდ ერთი აკითხავდათ ხოლმე. ამჯერად კართან მარიამის ბიძა დახვდა, რაზეც უხერხულად შეიშმუშნა სოფია, თუმცა ზრდილობიანად გაღიმება არ დავიწყებია.

7 წლის შემდეგ.(თავი 3)

-დემეტრეს სახელი მეორედ აღარ ახსენო თორემ ძალიან გატკენ იცოდე... უთხრა და ტუჩებზე ველურივით დააცხრა, ნუკა გაუძალიანდა,მაგრამ ბოლოს ისიც აყვა კოცნაში..ცოტახანში ტვინმა განგაშის სიგნალი ჩართო,ნუკამ ხელები გაინთავისუფლა, ხელი კრა და გვერდზე გადააგდო.

ნიღაბი თავი 2

ვფიქრობ დამთავრდა ის დრო როდესაც დილიდან საღამომდე დროს ლოგინში ვატარებდი ყავის ჭიქასთან ერთად და ფანჯრიდან ვუყურებდი სამყაროს,ახლა ვთვლი მზად ვარ შევეჩეხო ახალ დაბრკოლებას და მოვემზადო ცვლილებებისთვის.ყველაფერი თითქოს გამოსწორებისკენ წავიდა თითქოს

არ დამივიწყო VI

-ნიკა -ხო. -ასე რატომ იქცევი? დაიბნა -როგორ? -თითქოს სადღაც მიდიოდე და მემშვიდობებოდე.

შეხვედრა. (თავი 4)

ძალიან ხშირად ხვდებოდნენ. თითქმის ყოველდღე. უსასრულოდ საუბრობდნენ. ნებისმიერ თემაზე შეეძლოთ ლაპარაკი და არ წყნდებოდათ. თუმცა თინანო უკვე ხვდებოდა, რომ ამ ყველაფერმა მეგობრილი შეხვედრების სახე დაკარგა. ყოველშემთხვევაში მისთვის, რადგან რაღაც სიმპატიას