მესროლეთ ტყვია

გთხოვთ, მე მესროლეთ ეგ ტყვია შუბლში, რომ გამინელდეს მე ეს ტკივილი. ჩემს გულს, მუდმივად სხვათა გულს ვუშლი და არ მეშვება ეს სიმძიმილი. გთხოვთ, მე მესროლეთ ეგ ტყვია შუბლში და შემიქმენით მე დღეს ნათელი. თქვენ ჩამაფურთხებთ მე კვლავაც სულში და ვერ იქნებით

მე ის მომთხოვს ლოდინს

ვერ ვივიწყებ მე მას,გული, მტკივა, ისევ,მინდა მანაც შემიყვაროს,თავს ვერ ვუყრი ფიქრებს.ჩემი გული უკვე მხოლოდ,მხოლოდ, შენ ერთს, გნატრობს,მხოლოდ შენი სიყვარული,არმეღირსა ვატყობ.და ეს სიყვარული ხდება,შავ-თეთრ და ბნელეთს ფერის,

შეუძლებელი (ნაწილი 3)

გაზაფხულის საშინელი დღეები იყო. წვიმები ისე მიეწყო ერთმანეთს თითქოს გადაღებას აღარ აპირებსო. სამსახურისკენ ტაქსით გადაწყვიტა წასვლა ელენამ. ციხის შენობასთან ჩამოსვლას აპირებდა ლამაზად ჩაცმულმა ქალმა რომ მიიქცია მისი ყურადღება. ქალი ამაყად მიდიოდა

შენ ჩემში ხარ-10

ყველა სირთულესთან და ტკივილთან ერთად ახლა მოუწევდა კვლავ თავიდან განეცადა ის უდიდესი ტკივილი და სიყვარული,რომელიც ერთმანეთს ერწყმოდა....დამიანეს გამოჩენამ კვლავ უდიდესი კვალი დატოვა მის ცხოვრებაში...ძლივს დაწყობილი საქმე კვლავ აიხლართა,დაოკებულმა

თმენის ვალდებულება

ვამჩნევ რომ მატყუებენ, მაგრამ არ ვიმჩნევ, თითებს უაზროდ, უხმოდ ვაკაკუნებ მაგიდაზე და თვალებში ურცხვად ვუყურებ. -ბევრს ითხოვენ ფართში, მაგრამ ისეთი ადგილია, რომ ღირს. -თუ კარგი იქნება რესტორანი ვფიქრობ რომ ადგილს მნიშვნელობა არ აქვს,- საუბარში

როდის მოდის მუზა

როდესაც მუზა ჩამოიფრენს მოფარფატე პეპელასავით, უნდა იმარჯვო, უმალ უნდა დაიჭირო; დაისვა ხელზე, თავი დაიმშვენო. . .

ანა-მარია (2)

გაგა ანა-მარიაზე ერთი წლით მაღალ კლასში სწავლობდა. გამორჩეული, მაღალი, წაბლისფერთმიანი, სიმპატიური და ძალიან პოპულარული იყო სკოლაში, თუმცა თავს არ იკლავდა სწავლა-განათლებით. ძირითადად დროს მეგობრებთან ატარებდა და კალათბურთს თამაშობდა ხოლმე. საკმაოდ

ამილახვარი (თავი 12)

-უკაცრავად, მაგრამ ვინ ბრძანდებით? - იკითხა ერეკლემ და ისევ დაიძაბა. -მე? ნუთუ ალისას არ ვუხსენებივარ? - ისევ ღიმილით იკითხა მამაკაცმა და ქალს წელზე მოავლო ხელი, - მე მისი საქმრო გახლავართ. აქ მის წასაყვანად ჩამოვედი. უკან უნდა დავაბრუნო, რადგან

ცხოვრების გზები (3-4 თავი)

ფეხზე წამოდგა და ხელები წინ გასწია, ხელბორკილის სიცივემ მთელს ტანში დაუარა. აღარ იცოდა რა ექნა, ადგილიდან ვერ იძვროდა, იდგა ასე ქანდაკივით გაფითრებული და გაშეშებული. ჯერ კიდევ ვერ აცნობიერებდა რა ხდებოდა, ვერც ის გაეგო ბორკილები რატომ ედო ხელებზე,

კომა. თავი 2. წარსული

"...ალბათ ლამაზი სიყვარულის ისტორია უნდა ყოფილიყო, თუმცა ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე ვერ ხდება, როგორც ჩვენ გვინდა. სწორედ ამიტომ გააჩინა ადამიანმა სიტყვები: ტკივილი, იმედგაცრუება, სევდა...