წარმოსახვითი კანიონი

-იცი რატომ ოცნებობ სამყაროს აღსასრულზე? -იმიტომ, რომ ალტერანტიული ოცნება არ გაგაჩნია... ვერ ხვდები, რომ ეს აღსასრული უკვე ისედაც შენს ფეხებთანაა...

ოთხი დღე (სრულად)

გამახსენდა, რომ მესამე დღეს ზაზა იყო სმენაში და ყურებში ზანზარებდა მაიას ხმა - “ზაზამ ერთხელ გამჟ’იმა.” გავითიშე. ვერ შევუშალე ხელი. ვერ ამოვიღე ხმა. არ დამემორჩილა ორგანიზმი. ან ვინ დამიჯერებდა?

იღბლის კერა ნანგრევებში(3)

ხუთი წუთის განმავლობაში ყველა მე მაკვირდებოდა, ჩემი ჭამის პროცესს და ჩემს თმას. არავის ხმა არ ამოუღია. დეიდაჩემი დედაჩემის გზას ედგა და ლამის ცრემლები გადმოყარა. ბიძაჩემს და მამაჩემს დიდად არ აჯავრებდათ, იგივე პოზიციაში იყო თემოც. რაც შეეხება დაჩის.

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 14)

-არ მინდა დაგაძალო და ისე გამოვიდეს, რომ მოგიტაცე და ვსო, ჩემი ცოლი ხარ და უნდა დაწვე ჩემთან, მინდა ეს ორივეს გვინდოდეს. -მერე და მინდა-რომ ვთქვი, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რა დებილობა წამოვროშე და თავი ხელებში ჩავრგე, რასაც ლევანის სიცილი მოყვა.

მისი ქალიშვილი( საცდელი თავი)

_კეთილი იყოს შენი სახლში დაბრუნება ლუ!

იღბლის კერა ნანგრევებში(2)

ჩემს ერთადერთ და პირველ სიყვარულს დავშორდი. ერთადერთ კაცს, რომელთანაც რაიმე სახის ურთიერთობა მქონია და გარდა მრავალი წლის შეყვარებულობისა, გასული ოთხი წელი ცოლქმრობას ვითავსებდით. სახლში ყველა მსხვრევადი ნივთი განადგურებული იყო.

ველური ტყე

გარეთ გავდივარ და ვტკბები ულამაზესი ბუნებით და მისი სურნელით! თვალში ვერავინ მხვდება, რომ ხასიათი გამიფუჭოს. ახლახან, ჩვენმა ქვეყანამ მსოფლიოს თავი იმით შეახსენა, რომ ახალის შენება დაიწყო, ხოლო ძველი უკან მოიტოვა.

ზოგჯერ წინ გვყავს(16)

– აბა რა იცი დეა, გამაგებინე? – მაპატიე... ცუდად გამომივიდა. - დავფიქრდები ამაზე ღირს თუ არა შენი პატიება.- გამომწვევად გამომხედა და შემდეგ ჩემს ბაგეებს დაეწაფა

გაზაფხული

მინდა ვიყოთ ერთად და შენს თითებს ვთვლიდე გაზაფხულზე ერთად დაველოდეოთ ჩიტებს

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 13)

-ჭკუიდან გადაგყავარ-მიმკვდარმა ამოილაპარაკა და ქამრის გახსნას შეუდგა. წამოდენიმე წამში მოიშორა ტანისამოსი, კედელსა და მის შორის მომაქცია და ისე მეძგერა კისერზე, მხრებზე მოვხვიე ხელი, რომ არ წავქცეულიყავი. -არ მინდა უხეში ვიყო, მაგრამ... -მინდა რომ