.:4Love.Ge:.

გიყვებით ამბავს იმ ბიჭზე ფეხბურთი, რომ ყველაფერს ურჩევნია.
გიყვებით ამბავს ფეხბურთზე და მის სიყვარულზე…

არ ვიცი ვინ ვარ როგორი ვარ რა მინდა როგორ მოვიქცე რა უნდა გავაკეთო, თითქოს ამ სამყაროში დავიკარგე ჩემთვის მარტო და დაკარგული გზას ვერ ვპოულობ მარტო ვარ ორ პატარა ბავშვთან ერთად და არ ვიცი საით უნდა წავიდე

შენი მაგია ახლა არასტაბილურია! და სანამ აფხოი ცოცხალია, მას შენზე მეტი ძალა აქვს!“
თუთამ გადაწყვეტილება მიიღო.

მაგრამ მართლა შეეძლო კი ერთი ქალაქის ხმაურსა და უცხო ქუჩებს ის ტკივილი აეშუშებინა, რომელსაც გრეისი გულში ატარებდა?… ან იქნებ პარიზი მას ისეთ რამეს უმზადებდა, რაც წარმოდგენაც კი არ შეეძლო?

პასუხად გიბრუნებ ხევსურეთის მთებში ჩამალული სევდიანი ხმით და ფიქრებით გაავკაცებული ჩაძირული ხევსური. შენ კარგად იცი რომ ხევსურებს არ გვჩვევია სიტყვების სროლა და საუბარი ჩვენ ჩვენს ფიქრებში ვართ

დემეტრე ალამბარი ოცდაშვიდი წლისაა, მაგრამ მის თვალებში შეიძლება საუკუნის სიმძიმე იკითხებოდეს. მაღალმთიანი აჭარის მთების მკაცრ პირობებში გაზრდილი სახე — გამოძერწილი ცხვირი, გრძელი წამწამები...

ცას და მიწას შორის, სიცარიელე რომაა, აი ეგ რომ შევავსოთ, იმისთვის შეგვქმნეს ალბათ, ყველაფერი სრული რომ იყოს. თუმცა მგონია, რომ არიან ადამიანები, რომლებსაც არ შეუძლიათ იყვნენ სრული და მთლიანი, მათ აქვთ რაღაც ნაკლი...

- იქნებ იმიტომ რომ ზოგჯერ სხვანაირად არ გამოდის! - დაიღრიალა გაგიმ და ნაბიჯს აუჩქარა. ქარმა ხმები დაფანტა, მაგრამ მათ შორის დარჩა ერთი - მძიმე და ამოუტყუარი: ბრაზი და ტკივილი ერთად. სახლამდე ასე მივიდა - ანა მხარზე გადაკიდებული, ხელებით უღონოდ ჩამოშვებული, თმები შუბლზე ჩამოფენილი.

და რა შეიძლება დაემართოს ოცდასამი წლის გათამამებულ,სრულიად უზრუნველყოფილ გოგოს,მაშინ როდესაც არაფერი აკლია.ყველაფერი იმაზე მეტი აქვს,ვიდრე საჭიროა.ყველა თავს ევლება და ზედმეტად ნიავიც კი არ ეკარება.

კვლავ დაბნელდა ნოას სამყაროში...
გაღვიძების შემდეგ პირველად ეშინოდა თვალების გახელის... აუტანელი სიცარიელის შეგრძნებას მთლიანად ჰყავდა შეპყრობილი...

უსიტყვოდ ამოიარა გზის პირი მირიანმა. ძვირფას ტვირთს გულში გამეტებით იხუტებდა. როცა პირველად დაინახა, ფიქრადაც კი არ გაუვლია, რომ მისი შეხების შანსი ოდესმე მაინც ექნებოდა, აი ახლა კი...

"მე არ მინდა, რომ შენ ჩემი ცხოვრებიდან კიდევ ერთხელ წახვიდე. არც ერთ დღეს არ დავკარგავ. მე შენ მიყვარხარ, ანნა. ბავშვობიდან, იმ დღიდან, როდესაც შენი ცეცხლოვანი თვალები პირველად ვნახე. და ახლა მინდა, რომ ეს ოფიციალური იყოს.“

-სულ სე*სი როგორ უნდა გელანდებოდეს?
-ჩაიცვი წესიერად და აღარ ვიფიქრებ.
-ფუ! რა უზრდელი ხარ!-გავიოცე და თმაზე მოვქაჩე-თუ გახსოვს, შენ გამომაქციე.

იმ ღამიდან სერაფენი მხოლოდ ერთ რამეს ცდილობდა:
არ მიეშვა თუთა ბნელებასთან და არც თვითონ ენახა ის.

მაგრამ ბედი თავისით წერდა ისტორიას.

-რას ნიშნავს დაკარგეთ,რა ნიშნავს არ იცით სად არის !!! სასახლეში მხოლოდ მისი ღრიალი ისმოდა.
-სერ, ჩვენ დავედევნეთ,თუმცა უკვალოდ გაქრა. მისი ენერგია არ იკითხება - ხელქვეითი, შიშისგან,ჩუმადღა ლუღლუღებდა