.:4Love.Ge:.

_არაფერი ჩაიდინო ისეთი ,რომ დაგაგვიანდეს _ეს თქვა მხოლოდ და პირველმა აქცია ზურგი. მოკვდებოდა და არ გააჩერებდა სხვისკენ მიმავალს. სოფიო კი წავიდა აზრით გონებაში " არ მოვწონვარ ,არც კი ვაინტერესებ"

"მისტიური შეხვედა" მხოლოდ რამდენიმე წამს გაგრძელდა, რეალობას მალევე დაუბრუნდნენ და რეზიდენციისკენ დაიძრნენ.
-ეს სილუეტი დაგყვებოდა თან? მის სახეს ხედავ? გაოგნებუკი ვივიენი კიტხვებს არ წყვეტდა

—დრო გადის, ყველა და ყველაფერი იცვლება, მაგრამ შენ არა ენენე.....
მისი სახელი ზუსტად ის წარმოთქვა, როგორც მხოლოდ თვითონ ეძახდა.

კესანეს არსებობა მის წარსულს მალამოდ ედებოდა და ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო მისი გამოსავალი, ცხოვრებისკენ მობრუნების ნათელი გზა. ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო ყველა ამოვსებული ორმოს მიზეზი მის ცხოვრებაში, მას შეეძლო დაცემულის წამოყენება და სწორედ მას ეყრდნობოდა ყიფიანიც.

ცივი საღამოა. ოჯახში ყველანინსახლში ვართ და მზესუმზირასთან ერთად ბჭორაობთ, მე დედა ჩემი ძმა და მე.

მე შენი სიცილი მიყვარს,
შენი ჩაღიმება ნელი.
თვალების სიანცე ავი,
და მზერა ნათელზე ბნელი.

ჩემი მეორე მეწყვილე ტეო უკმაყოფილოა - სხეული გუშინდელი შეხებების რიტმს მიჰყვება და არა მას.
სარკიდან მის ანარეკლს ვხედავ. ჩემსკენ მომართულ მზერას.
- "რა იყო პატარავ არ მოგწონს სხვისი ხელები ჩემს სხეულზე"? - ვეკითხები უთქმელად.

მის სახლში ერთი ოთახია. ეს ოთახი ვერც სინათლეს იტევს და ვერც თავის მაცხოვრებელს.
სინათლე უღიმღამო და უმნიშვნელოა ქალაქისთვის. ათასი ფანჯრიდან გამოტყორცნილ ნათებაში იკარგება და სულაც არ აფიქრებინებს გამვლელს, რომ სადღაც მისი თანამოქალაქე სულისშემხუთავ აგონიას ებრძვის.

ტიციან, შენი მიხაკები ქარში გაბნეულა.
შენი ცისფერი თვალები კი ციდან გვიყურებს.

დაჭერილებიდანაც რამდენიმე დაჭრილიაო ... სხვადასხვა საავადმყოფოში გადაანაწილეს როგორც ვიცი
_შენი ბიჭი შმაგისთანაა ,გუშინ უკეთებდა ოპერაციას

ძალიან დავიღალე. იმდენად დავიღალე, რომ მგონია უკვე ვეღარასდროს დავისვენებ.
თითქოს ჩემსავე სიღრმეში ჩავიძირე და ვეღარ ამოვდივარ.

გალაკტიონში არის დემონი,
შენში კი უფრო ანგელოზია.
გალას სულ ჰქონდა ვერმუტის ბოთლი
ვარდი უბრალოდ ავგაროზია.

რაკლი კვირისტავზე ჰკოცნის და თან მზერას მის თვალებს არ აშორებს.
-არ ჩამოხვალ ბლუმ?
-არა. შენ ამო.
-მე? სიგიჟეა არ მინდა. მიდი ჩამო უკვე, ან ეგ მომეცი.

ქალი მისკენ დაწია, მარწუხებში მოიქცია, საუბარი არ შეეძლოა, ასეთ დროს ვერაფრით ანუგეშებდა. კესანეს ცრემლებმა გულ-მკერდი დაუსველა. თმაზე ეფერებოდა კაცი, საოცარი სურნელი ჰქონდა, ისეთი ბავშური და სპეტაკი.

_შენ მგონი გინდა გცემო და აღარ იცი როგორ გამომიწვიო
_რა ვტყუი?რამდენჯერ მოგწერე ან დაგირეკე ვმუშაობ არ მცალიაო და სულ იმ ქალის ხმა მესმოდა თან რაღაცებს გავალებდა