.:4Love.Ge:.

-ტყუილის თქმა მე არ დამჭირდება, შენ მოგიწევს. შენ კი საოცარი მატყუარა ხარ...სახლში წავიდეთ- ხელი ჩაკიდა იქამდე სანამ მანქანასთან მივიდოდნენ
-შემირიგდი? - მტევანზე აკოცა ნიკომ და ქვემოდან ახედა
-არა, მაგრამ ვერც გშორდები . ავად ვარ შენით

ნატალია, 28 წლის ფსიქოლოგი, ადგილობრივ ფსიქიური ჯანმრთელობის კლინიკაში მუშაობდა. იგი ყოველთვის ცდილობდა, რომ თავისი პაციენტების მიმართ არა მხოლოდ პროფესიონალიზმი, არამედ თანაგრძნობა და მხარდაჭერა გამოეხატა.

ვეძებ ისტორიას, დიდი ხნისწინ დაიდო, ბიჭს ქვია თორნიკე, ერთად წავლენ თურქეთში, მათი ერთად ყოფმა ხანმოკლე აღმოჩნდა ეს ბიჭი გაქრება

_ ჟასმინ, კარგი რა უბრალო ხუმრობის გამო, ამას ნუ იზამ.- უთხრა იაგომ.
- ნუ ართულებ შვილო, ყველაფერს.
_ არა, ეს თემა აღარ განიხილება, სანამ ასე მოიქცეოდით მანამ უნდა გეფირათ ამაზე. - უთხრა და თავის ოთახისკენ გაიქცა.
_ ჟასმინ!

ნატალია უფრო და უფრო დაინტერესებული იყო ირაკლის მიმართ. მისი ბუნება, რომელიც მძიმე და საინტერესო ,ამავდროულად სიღრმისეული იყო. მათ შორის საუბრები სულ უფრო ინტიმური და ემოციური ხდებოდა.

საღამომ მშვენივრად ჩაიარა, რატი ჩემს გვერდით დაჯდა მალევე საერთო ენაც გამოვნახეთ და ბევრიც ვისაუბრეთ.
გიორგის საკმაოდ კარგი მეგობრები ჰყავს, ყველა ძალინ თბილი და გულწრფელი ჩანს.

-...I fell for you as hard as angels and even comets don't fall and I want to keep falling to know how deep love can be.
ირაკლის სიამოვნებისგან ეღიმება და ისევ შუბლზე ჰკოცნის, უყვარს როცა მარიტა თბილად ესაუბრება...

მე და შენ ერთად რომ ვიყავით ჯერ კიდევ მაშინ ცდილობდა დაახლოებას გიორგი,ალანას დაბადებისდღე გახსოვს?კოცნა სცადა და მერე თავი გაიმართლა მთვრალი ვიყავიო,შემრცხვა და ვერ გითხარი...ახლა მაშოს დაადგა თვალი,მე წონაში ვიმატებ,ის სხეული აღარ მაქვს,რომელიც უყვარდა,ახლა ის მოწონს.

-ელა შენთანაა?-ფრთხილად გამოართვა უზარმაზარი ქვაბი თორნიკემ.
-არა, რაც მოვედი არც მინახავს,-მხრების აჩეჩვით მიუგო ანასტასიამ
-სულელი გოგო!-ალექსანდრემ  მუშტი კედელს გამწარებულმა ისე დასცხო, სახლმა საწყლად დაიღრჭიალა.

დღე აქ ბევრი უგუნური,
ტრფობის სათქმელს ვერც კი ხვდება,
და ფიქრობენ კაცთან ერთად,
სიყვარულიც იქვე კვდება...

_ომი დაიწყეთ_თქო არ მითქვამს ... ასე უცებ რა გააკეთეთ _ჩაჯდა თუ არა მაშინვე დაუზვა გონებაში გაჩენილი კითხვა და სიგარეტის ღერს მოუკიდა
_ჩვენ არაფერი ,ვაჩემ მოაგვარა
_ალექსანდრემ რაო

ცემისგან დარჩენილი იარებით ზურგზე . ყველაზე გრძელი დღის დასასრული სულ სხვაგვარი ესახებოდა ორივეს რეალობა კი იყო მათი თითქმის შეუძლებელი ერთად ყოფნის შეძლება.
_არ გადამიყვარო ,ნენე

-რატომ არ მითხარით რომ...
-საჭიროდ არ ჩავთვალეთ- ისე უპასუხა ანდრიამ რომ მისთვის არ შეუხედია
-ჩემი ოჯახის წევრებს...
-არაფერს დავუშავებთ!- მაქსიმალურად მშვოდი ტონით უთხრა ანდრიამ და მოულოდნელად მისკენ მიიხედა ამდროს მათი ამღვრეული თვალები წამიერად ერთმანეთს შეხვდა.

ნატალია, 28 წლის ფსიქოლოგი, ადგილობრივ ფსიქიური ჯანმრთელობის კლინიკაში მუშაობდა. იგი ყოველთვის ცდილობდა, რომ თავისი პაციენტების მიმართ არა მხოლოდ პროფესიონალიზმი, არამედ თანაგრძნობა და მხარდაჭერა გამოეხატა.

- მირა, არც გამომხედავ?,- ჩემი ხმა უფრო დათბა, მირამ უბრალოდ მის წინ სივრცეში გაიხედა.
- არ მინდა რომ თქვენი ყურება იაფფასიან საქციელში ჩამეთვალოს, ბატონო დამიანე,- მხრებში შესამჩნევად გაიმართა და წერა განაგრძო.
- რას წერ? ,- მისკენ უფრო ახლოს მივიწე, სიმართლე რომ ვთქვა, ცოტათი მეშინოდა კიდევ, მისგან ისეთი განრისხებული ენერგია მოდიოდა, რამდენიმე წამი მეგონა რომ ამ ყავას ზედ გადამასხამდა.