.:4Love.Ge:.

- აქ გამიჩერეთ, – წამოიძახა და ბიჭმაც შეაჩერა. – მადლობა, რომ მომაცილეთ, – მიუგო და სწრაფად გადავიდა მანქანიდან.
იქვე, თავისი მეგობარი ელოდებოდა ქოლგით ხელში და სწრაფი ნაბიჯებით გაიქცა მისკენ.

რეალურად ყველაფერი უფრო ადრე დაიწყო, ჯერ კიდევ მაშინ სკოლაში რომ სწავლობდა და ფრიადოსანი ერქვა. შემდეგ, სკოლაც დაამთავრა და უნივერსიტეტშიც წარმატებით ჩააბარა. ძალიან უნდოდა შემდგარი ქალი ყოფილიყო მომავალში, ამიტომ ძალას არ იშურებდა მიზნის მისაღწევად, მაგრამ ზოგჯერ ყველაფერი იცვლება.

ერთმანეთზე მზრუნველი, ერთმანეთით ამაყი, ყველა წყენისა და სევდის დამვიწყებელი, ხუთჯვრიან დროშას სამშობლოს ქალაქებში აფრიალებდა და მსოფლიოს, ლამაზი მოგზაურობის დაწყების შესახებ ამცნობდა.

-რას ნიშნავს არაუშავს? ერთხელ მაიცნ წარმოგიდგენია რა დამემართა როცა გავიღვიძე? როცა გამომწერეს და შენ არსად იყავი?
-არა!
-ასე ძალიან გძულვარ?
-ასე ძალიან მიყვარდი.

-ვიცი რომ გუშინ ექიმთან იყავი! და ისიც ვიცი დღეს რის გაკეთებას აპირებდი!- მაქსიმალურა დმშვიდი ტონით უთხრა თორნიკემ და თავისკენ უხეშად შეატრიალა მიბრუნებული გოგონა

საუბარია გოგოზე რომელსაც ცხოვრების გზები თავისით მიაქვს-უბრალო, თბილ, გულწრფელ გოგოზე. და კაცზე რომელიც რკინის ხმაურში ცხოვრობს- ბაიკერული საქველმოქმედო კლუბის პრეზიდენტზე, სიმკაცრის და წესების დარღვევის ღმერთზე.

_სტატია არც კი წაგიკითხავთ. უბრალოდ ერთი თვითკმაყოფილი წინადადებით მოიშორეთ. რაც, სხვათა შორის, ზედგამოჭრილი სათაური იქნება თქვენი კარიერისთვის: „კომენტარი არ მაქვს.“ ზედმეტადაც კი გიხდებათ — რადგან არაფერი გითქვამთ ოდესმე, რაც წინასწარ გაწერილი არ იყო.

არ ვიცი, როგორც ჩანს, ჩემმა რეაქციამ შეაშინა.
_ ოხ, ლუკა. არაუშავს შენ მაინც სცადე.- თმები აუჩეჩა და წავიდა.

მიუხედავად იმისა, რომ ივნისი ორ დღეში დაიწყებოდა მესტია მაინც მზისგან ობლად მიტოვებულს გავდა, კოშკები მდუმარედ და მკაცრად იმზირებოდნენ, ზუსტად ასეთები ეგონა ნინას სვანები, ქუჩები ისეთი პატარა იყო გეგონება ყველა ქვა ნაწყენი დარჩებოდა თუ ყურადღებას არ მიაქცევდი

დღეს ბიჭებმა საქართველო გააერთიანეს თავიანთი იდეალური თამაშით, ვგრძნობ, რომ ყველა ბედნიერია, ყველას მხოლოდ ერთი ფიქრი უტრიალებს გონებაში.
რა მოხდება ევროპის ჩემპიონატზე გერმანიაში?

უეცრად და მარტოსულად, გარეთ თვალი მოჰკრა მასზე უფრო ტანჯულ სულს. მივიდა მასთან. მის გვერდით დაჯდა — წამიც არ იყო გასული, რომ უეცრად აორთქლდა.

თვალს ვახელ და უცნაური შეგრძნება მეუფლება, ხელ-ფეხი გაკოჭილი მაქვს....
დაბმული მდგომარეობაში ვიმყოფები სადღაც ბინძურ ადგილას.

ღამის ბურუსში გახვეულ ქალაქში ცივი სიო დაჰქროდა, ბიჭის ფანჯრებს ეამბორებოდა და თან მიმავალ ფიქრებს უტოვებდა ლუკა კი, სიზმრების უსაზღვრო სამყაროში ჩაძირული, მოსვენებას ვერ პოულობდა. მისი შფოთიანი სუნთქვა ოთახის სიჩუმეს არღვევდა, რაც იმის მანიშნებელი იყო, რომ მისი გონება რაღაც უჩვეულოსა და მნიშვნელოვანს ებრძოდა.

თვალები დავუხუჭე ძალიან მაგრად, ძალიან მაგრად.
მინდოდა გონება გათიშულიყო და მხოლოდ სიცარიელე ყოფილიყო.
„სამყარო მეღადავება ნამდვილად“

უმოწყალო, მარტოსულ უცხო მიწაზე, ბრწყინვალებას მხოლოდ მაშინ იპოვი, როცა ირწმუნებ, რომ ის მუდამ შენთანაა. სხვაგვარად, მარტოსული ადამიანი ვერასოდეს იგრძნობს ბრწყინვალებას.