.:4Love.Ge:.

.....ეს შეხება არ იყო ვნებითი. არც სულ ახლოს და არც შორს — არამედ ისე, თითქოს სადღაც იმ შუაში, სადაც სიჩუმეს ადამიანი ენდობა.....

გრძნობების ფეირვერკი ხარ
შემწყნარებელი, მფარველი
ლამაზიცა ხარ, ფეთხუმიც
მშვენიერი და უშნო ხარ.

როცა არ ვიცი რა ვთქვა, მე ვწერ ათასნაირად ამ განცდებს

-თორნიკე შენი კარგად მესმის... ზუსტად ვიცი ახლა რასაც გრძნობ... მაგრამ უნდა გაიაზრო რომ რაც მოხდა იმაში დამნაშავე არც მე ვარ და არც შენ...
-ვიცი
-მაშინ შეწყვიტე საკუთარი თავის სიბრალური და მეც გამათავისუფლე ამ ტვირთისგან... გთხოვ- შეეხვეწა ნიცა და აწყლიანებული მწვანე სფეროები სახეში მიანათა. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები წამიერად ერთმანეთს შეხვდა. საშინელი სიცარიელის განცდა დაეუფლა ნიცას როცა სიტყვის უთქმელად აქცია ზურგი თორნიკემ და გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა
-სად მიდიხარ?!- ხმის კანკალით ჰკითხა და უკან აედევნა.

გიორგი, რომ თავის პალტო და სპორტული ტანსაცმელი გაიხადა, გააჩინა ნიტასათვის სრულიად ახალი შთაბეჭდილება. მისი სხეული დაკუნთული იყო, ყველა ნაკვთი მტკიცე და ძლიერი. ნიტას გულში რაღაც უცნაური ჟრუანტელი გაივლის. მისი ყურება, მაშინვე, ზედმეტი სისუსტის სენსორს გააღვიძებს.

-ამ შაბათს გეგმები გაქვს?
მარიტა უარყოფის ნიშნად თავს აქნევს და სიგარეტის კიდევ ერთ ნაფაზს არტყავს.
-მაშინ პაემანზე გეპატიჟები.
გალდავას თვალები სიხარულისგან ანათებს.

დილა ჩვეულ რითმში დაიწყო, დედა მაღვიძებს რომ სკოლაში წავიდე, ვეწინააღმდეგები მაგრამ საბოლოოდ დავიდარაბაში გამოვფხიზლდი და წასასვლელად გავემზადე.

- Ხატიას კიდევ რა გაუკეთე და ასე გააგიჟე?
- Მე არაფერი.

საღამო სოფლის თავზე ჩამოიწვა. ქორწილის მხიარულებამ ნელ-ნელა უკან დაიხია, ხალხმა სახლებში დაიწყო გასვლა, და მინდორზე მხოლოდ რამდენიმე ციმციმა კოცონი დარჩა.
გიორგიმ ნაზად აიყვანა ნიტა ხელში.

მეგობრების შეშფოთების მიუხედავად, ის ცდილობს მშვიდად განაგრძოს გზა. აჩი, რომელიც მას აცილებს, ძლიერად რეაგირებს მომხდარზე, რითაც ევას ბავშვობის ტრამვას ახსენებს. საბოლოოდ, სახლში მისული ევა თავისი ერთგული ძაღლის, ლედის გვერდით ცრემლებით იძინებს, დაღლილი, გულნატკენი და იმედით, რომ ყველაფერი უკეთ იქნება.

კალამი ერთი, ფურცელი თეთრი
უნდა ისწავლო, შავი და თეთრი
სამყარო ერთი, მრავალი ერი
არ აურიო! სტუმარი, მტერი.

-შენ...რის გაკეთებას აპირებ?- სლუკუნით ჰკითხა ნიცამ ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა
-შენი აზრით?!-აგდებული ტონით ჰკითხა თორნიკემ და წამიერად მზერა გაუსწორა

-აჰა ანუ გგონია რომ გრიფიტსა და შენს შორის მას ავირჩევდი?
-კი ეგრე მგონია.
-სწორიცაა. იმდენად დებილი მაინც არ არის რომ გამოგონილ გმირზე იეჭვიანოს. მგონი უკვე აღარ იცი რა მოიფიქრო დრამისთვის.

_ათასჯერ წარმოვიდგინე...რა იქნებოდა, რომ მცოდნოდა. რამის შეცვლას შევძლებდი?_გოგონამ თავი დაუფიქრებლად გაიქნია._შენს გვერდით უნდა ვყოფილიყავი, რაც არ უნდა მომხდარიყო. შენი ხელი დამეჭირა, როცა გეტკინებოდა, ცრემლი მომეწმინდა, როცა თავს ვერ შეიკავებდი, ხელში ამეყვანე, თუ სიარული არ შეგეძლებოდა...

მზესთან მხოლოდ მას უნდოდა ვინც იცოდა მისი ფასი
მზის გარეშე არ იქნება სიყვარული სიყვა რული