.:4Love.Ge:.

-ჩემს გულს მოგცემ რომ შენ ისუნთქო და იცოცხლო,დამიბრუნდი ლარა.უნდა დამიბრუნდე შენ პირობა მომეცი და ამ პირობას ვერ დაარღვევ, დამიბრუნდი უშენოდ არავინ ვარ საყვარელო.ტკივილი ღელავს გულში, მაგრამ შენ ძლიერი ხარ და ჩემი შექმნილი ზღაპარი ასე მტკივნეულად არ დასრულდება მას ბოლო კეთილი აქვს ლარა.

უყურებდა მათ და ფიქრობდა, როგორი იქნებოდა მისი ცხოვრება, ისიც საშუალო სტატისტიკური გოგონა რომ ყოფილიყო, ნახევარგანაკვეთური სამსახური ჰქონოდა, გამოცდებზე ედარდა, შეყვარებულთან ჰქონოდა უაზრო და ბანალური პრობლემები და ამ პრობლემებზე საუკეთესო დაქალებთან ეწუწუნა. რა იყო მისი ცხოვრება?

_და მაინც ვინ არის შენი პირველი და უკანასკნელი ? _ ფეხზე წამოდგა და აივანს მიეყრდნო დუდამ მზერა რომ გაუსწორა
_სოფია ხაჭვანი ხარ ჩემი პირველიც და უკანასკნელიც !

Ნიკა და სანდრო ერთმანეთს ძალიან გავდნენ, თუმცა სანდროსგან განსხვავებით, მას უფრო მკაცრი სახის ნაკვეთები ქონდა, თხელი ტუჩებით და მუქი თვალის ფერით გამოირჩეოდა.

მარტო ვარ, არ მინდა არავინ!
სამყარო ისედაც დიდია.
მხრებზე ტვირთი მაწევს ქარავნის
და ჩემი იმედებიც მიდიან.

რამოდენიმე დღეა, რაც მის სახლის კარს ვსტუმრობ ამაოდ... კაკუნი კვლავ უშედეგოა.
თიტქოს საეჭვოდ დაემთხვა, თამილას ნაამბობიდან ლუკას უკვალოდ გაქრობა.
დარდი მეტად მიტევს, რაც უფრო გადის დღეები.
უკვე ძალზედ დავიღალე მასთან უშედეგო სტუმრობით. ახლა უკვე დავნებდი. ჩავკეტილვარ ოტახში და ცრემლს ვაღვარრბარებ. რატომ?!.. ნეტავი ვისი გულისათვის?!.. ზოგჯერ ისე ვბრაზდები რომ ავდგები ახლა და პირველ სემხვედრთან ვუღალატებ. გამიელვა ასეტი ფიქრი წამიერად მაგრამ შემდეგ ვაცნობიერებ რომ ასეთი რამ ჩემთვის დაუშვებელია.

-რა იყო ეს?
-არაფერი.
-რა უნდოდა ჩვენს განყოფილებაში?
-აი ეგ საბუთები მოგიტანა და რომ არ იყავი ვუთხარი ჩემთან დაეტოვებინა

ერთი მოულოდნელი, შემაშფოთებელი წერილი, რომელიც მისი ცხოვრების რუტინას არღვევს. და რა იქნება შემდეგ? ამას თავად ისტორია გიამბობთ.

- Კიდევ რაზე დავნიძლავდეთ ბატონო ალექს ? Რას მთავაზობ?- გამოწვევით შემომხედა
- Ჰმ არ ვიცი.
- Კარგი, მე ვიცი მაშინ.- უფრო ახლოს მოიწია ჩემსკენ.
- Რაზე ?

თითქოს გულგრილად ვკითხე, მაგრამ გულმა ისე ამიჩუყა

სიძველის სუნით გაჟღენთილ სახლში, წარსულის ჩრდილები ახალ სიცოცხლეს პოულობენ. ურთიერთობების ხერხი და სისხლის კავშირი ერთმანეთს ეკვეთება, აჩენს შეკითხვებს, რომლებიც პასუხს არ ელოდებიან.

მეორე დილას სამსახურში წასვლისთანავე დაწერა შეთანხმებული შვებულება და ისე გაემართა კვარიათისკენ არავისთვის უთქვამს. მხოლოდ დედას მისწერა

-მაპატიე-მისი სახე ხელებში მოიქცია, ერთხანს დააჩერდა ცისფერებში და მათში ზიზღის მხოლოდ მცირედი ნაწილი, რომ ამოიკითხა ბაგეებს დაეწაფა. მთელი სინაზე და სისპეტაკე ჩადო კოცნაში და მიხვდა, რომ ამ ქალის გარეშე არ შეეძლო, მის გარეშე ვერ იარსებებდა, თუნდაც ახლავე გაეგდო კესანეს,მაინც სურდა მისი ყოფილიყო, მისი ცოლი, მისი ქალი, მისი შვილების დედა, მთელი არსებით უნდოდა კესანე.

დილაა. ფარდებს მიღმა ნისლიანი ლონდონი იღვიძებს. წვიმის წვეთები ისევ სრიალებენ მინის ზედაპირზე. ღრუბელსა და ნისლში გვიან თენდება. საათს ვუყურებ თითქმის ცხრა სრულდება. ოთახში გაფანტული ბუნებრივი შუქი, არაფრისთვის არის საკმარისი, არც დღეა და არც ბნელა.

ლეპტოპი ავიღე, რომელიც დანიელმა მაჩუქა, როდესაც ამ სახლში მომიყვანეს ძალით. კერძო სკოლაში დავრეგისტრირდი და შეიძლებოდა დანიელის ბარათიც კი გამომეყენებინა.
მაინც გაიგებდა ადრე თუ გვიან.

სოფიამ თავისი სიტყვებით რაღაც უცნაური ემოციები მომგვარა.
არ ვიცოდი რა ემოციები იყო, მაგრამ პირველად ვგრძნობდი.
ადგილიდან იქამდე არ დავძრულვარ, სანამ დანტეს ყვირილმა ტრანსიდან არ გამომიყვანა.