ბელგიური ვაფლი

-თქვენთან უნდა დავრჩე? - ვკითხე მცირე პაუზის შემდეგ და გვერდით დავუჯექი.ღმერთმანი,რა კარგია დაჯდომა,ყველაფერმა დაისვენა. -კი,ბებო,მაგრამ აქ ჩამოსვლა რატომ გადაწყვიტე? -მკითხა და ეჭვის თვალით დამიწყო ყურება,ჩემი აქა-იქ დაძენძილი ჯინსის შარვალი თვალში

მზარეულის დღიური 7

თერთმეტ საათზე, თითქმის ერთდროულად გაგვეღვიძა მე და ელენეს. თავი მოვიწესრიგეთ, ჩავიცვით და რადგან საუზმე მომსახურებაში შედიოდა სასწრაფოდ ჩავირბინეთ ხუთი სართული (ელენეს ლიფტის ეშინოდა). ყველაზე ბოლოს შემოვუსხედით მაგიდას, თუმცა უხერხულობის შეგრძნება

დემონური შეყვარება (ნაწილი 1)

ლუსის პასუხმა ცოტაარიყოს ჩარლი გააკვირვა,ის ხომ ყველაზე სასურველი მოსწავლე იყო გოგონებისათვის თუმცა ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა გოგონამ დააიგნორა და ამას ასე არ დატოვებდა. სახლში მისული აივანზე გავიდა სიგარეტს გაუკიდა და მის წინ მდგომ კორპუსებს

ყველა'ფერი(თავი 10)

-ვაიმე გამშორდი მიშო ახვლედიანი ახლა აექდან თორემ გაჩვენებ მე შენ მესამეს!-თვალები უბრიალა მაიამ.-არც ახლა არის გვიანი!ისე ყოველი შემთხვევისთვის!-ბოლოს დააყოლა ორი ტაფა იაღო და კიბისკენ დაიძრა.-აბა ზარმაცებო გაიღვიძეთ რა დროს ძილია!-ტაფების

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...

სკოლა და დიდი სიყვარული(2 თავი)

-რა გაცინებს ადამიანო წადი იმეცადინე-ვუთხარი და სამზარეულოში შევედი,ტელეფონში მუსიკები ჩავრთე ყურსასმენები გავიკეთე და მუსიკის ფონზე დავიწყე საჭმელის გაკეთება,მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა ლუკა მთელი ზურგი, ფეხები, ხელები,

შემომერიე

მახსოვს იმ ღამეს მთვარე ანათებდა ცივი ქარი ქროდა სუსტად ნამიანი მახსოვს ის ცახცახი როგორ მამარცხებდა შენ კი ჯენტლმენობის გქონდა განთიადი სუსტად შემოპარულ უაზრო ჩვენებას ახლდა ლტოლვილობის გრძნობათა მორევი ჩავრჩი ჯერ არ ვიცი

მია -6-

გონზე საავადმყოფოში მოვედი.ექთანი თავზე მედგა და რაღაცას წერდა.გავიაზრე რა ხდებოდა და პირველი შეკითხვა და შიში ჩემი პატარას არსებობა იყო -ჩემი პატარა,ჩემი პაწუკა როგორ არის? გადარჩაა? ხომ კარგად არის?

ბლოგერი.xx

იქნებ ხალხთან საუბარმა დამეხმაროს, იქნებ ჩემნაირი კიდე ბევრია, და იქნებ გავერთიანდეთ . ყველა ჩემს ხასიათზე მეჯუჯღუნება, ყველა.! არავისგამო არ მინდა შეცვლა, მაგრამ ჩემი ხასიათის გამო ვკარგავ ბევრს. არვიცი რავქნა, მართლა.

უსასრულობის მიღმა

დილით საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს, თვალებს ნაძალადევად ვახელ და გარემოს ინტერესით ვაკვირდები. თავიდან ყველაფერი ერთმანეთში ირევა, ბუნდოვნად ვხედავ, თუმცა ცოტახანში ყველაფერი მკაფიო ხდება