ჩემი-ანი (6)

აი, ეს არის ის, რომ ადამიანი რასაც გრძნობ გამოხატო და არასოდეს არაფერი ინანო! რატომ უნდა ინანო, როდესაც მაშინ მთელი გულით გინდოდა და ამიტომ გააკეთე? სინანულს აზრი არ აქვს. რაც იყო მოხდა და მორჩა და არაფერი შეცვლის!

Never let me go 3..

მონატრებულ მეგობართან ბევრი ვილაპარაკე, ამასობაში ჩემი ძმაც მოვიდა -ვაა ნიკუშ?(ზუკა) -ვა ზუკა, როგორ ხარ ძმი? (ნიკა) -კარგად შე*ემა, შენ?(ზუკა) -რავიცი მაგრად

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეხუთე (თ.ჯ)

ჩემი სულელი, დღეს იმედი მაქვს კარგ დროს გავატარებთ ერთად, ჩემი ღიმილის და იმედების წყარო ხარ სალ, რომ იცოდე როგორ ძალიან მენატრები ხოლმე, ზოგჯერ კი არა თითქმის ყოველთვის, მაშინაც კი როცა გამაბრაზებ და შენზე მებუტინება ხოლმე...

ქმრის ვალი გავისტუმრე (13 თავი)

---დაიცა სანამ რამეს შემეკითხები, მანამ მე გერტყვი.ჯერ ვერაფერს გაიგებ, მაგრამ გპირდები ეს დღევანდელი დღე შენს ცხოვრებაში ძალიან ბევრს შეცვლის. ამას მე გპირდები .

ლუციფერი (4)

(წელზე ხელი მანამ არ მოუშორებია სანამ მანქანამდე არ მივიდნენ, ჟანეტი იწვოდა და უხერხულად გრძნობდა თავს, მამაკაცი კი არც ხელს უშვებდა და არც ჩქარობდა თითქოს, "ეკიდა" და არც "ეკიდა" ქალი ... ზუსტად ასე გაურკვევლად, თვითონაც არ იცოდა რა უნდოდა, უბრალოდ

არის ქალბატონო სერჟანტო !! -სრულად-

..... - მათეშვილი, მაიორი უკვე გელოდება - მეუბნება სადღაც ორმოცდახუთ წლამდე უხეში გარეგნობის ქალბატონი, თანაც თავს არ იღებს რაღაც საბუთებიდან.. - დიახ - ვპასუხობ უჟმურად და მაიორს კარზე ვუკაკუნებ. შემდეგ კარს ვაღებ და სამხედრო ჩესტით ვესალმები..

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (დასასრული)

მაშინ მომკალი, აქვე და ეხლავე... შენთა ყოფნას სიკვდილი მირჩევნია... მომკალი რატო არ მკლავ?! კიდევ ერთი ცოდვა შეგემატება... პირველი არ ვარ და არც უკანასკნელი არ ვიქნები, ვისაც სიცოცხლეს ესე მალე მოუსწრაფებ.... -არ შემიძლია ვერ მოგკლავ და ვერ

უცნობ–ნაცნობი სხეულები 5

-თქვენ ვინ ხართ? -ოუუ...არაა აუცილებელი თქვენობით მომართვა,მე სახლის მეპატრონე ვარ. -ანა სადაა? -არ ვიცი -კარგი არ მქონდა ამ გატუტუცებული ხერპეს თავი,მითუმეტეს თავს ცუდად ვგრძნობდი ამიტომ ნელი ნაბიჯით ავუყევი კიბეებს და ჩემ ოთახში შევიკეტე.კი

გული დაიტანჯა

,, გული დაეღალა მალე მოკვდება“- ამ ღამით უთხრა ექმიმმა დედას, არ ვიცი სული ჯერ სად მოხვდება, ჯანდაბას თუნდაც გეენა ერქვას. მერე ვითომდა დამიტირებენ, მოიწყენენ და გლოვას შექმნიან,

კოქტეილი 2

-მეტეორი გვეცემა?-ამბობს სიცილით. აშკარად ჩაფიქრებული იყო და შევაშინე. -ჩანთა დამრჩა!-ვაცნობ უკმაყოფილოდ.-მე წავალ ბარში, ჩანთას ავიღებ!-ვემშვიდობები დემეს. -დაიცადე, მეც წამოვალ, თორემ უკვე შუაღამეა და რამე რომ მოგივიდეს მერე მე დამაბრალებენ ამხელა