ნოემბრის წვიმა XIII

ნინა შეუძლოდ გრძნობდა თავს და ყოველდღე ექიმებთან დარბოდა, მე კი, სახლიდან გარეთ არ გავდიოდი. ყველაზე მეტად კი გულს ის მწყვეტდა, რომ ნიკოც, რატომღაც არ გამოხატავდა სახლში მოსვლის სურვილს.

მონატრება ყველაფერს ანგრევს, ყველაფერს ლეწავს

უცნაური გრძნობაა მონატრება, ერთდროულად სასიამოვნო, თან საშინლად მტკივნეული.. არაფერი შეედრება მონატრებას როცა სუნთქვაც კი გბეზრდება მის გარეშე..და როცა სიტყვები ვერაფერს ამბობენ, თვალები და ხელები ყვებიან გრძნობებზე ყველაფერს, სწორედ მაშინ

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.3)

-უკვე კარგად შენ,რომ დაგინახე,მთელი ეს დღეები შენზე და შენს თვალებზე ვფიქრობდი.წამოდი,წამოდი ერთ ადგილას მინდა წაგიყვანო,ხელი მომკიდა და მანქანაში ჩამსვა.მივედით ერთ ლამაზ,პატარა ტყეში,სადაც ისეთივე პატარა და ლამაზი ქოხი იდგა.შიგნით შევედით,ბუხარი

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (3)

ბოლო წუთამდე,მანამდე სანამ მის ცივ სხეულს შევეხებოდი მჯეროდა,რომ ეს ყველაფერი ფარსი იყო.ყოველწამს ველოდი როდის გაიცინებდნენ და გავიგებდი,რომ ეს მხოლოდ ბოროტი ხუმრობა იყო და მეტი არაფერი.მაგრამ(აი ისევ ეს მაგრამ!როგორ მძულს ეს სიტყვა!)

ხშირად დამესიზმრე

ახლა ჩემს წინ დგახარ და თვალებში გიყურებ. გიყურებ და უკვე მერამდენედ ვრწმუნდები, რომ ძალიან მიყვარხარ. მიღიმი... კითხულობ ჩემს ფიქრებს. სახეზე კმაყოფილება დაგთამაშებს და ჩემკენ დგამ ნაბიჯს, მიახლოვდები, გინდა, რომ სახეზე ჩამომისვა ხელი, ფრთხილად

ვენდეტა - პალატა

ერთ საწოლზე ახალგაზრდა, ქერა ბიჭი იწვა და წიგნს კითხულობდა. მეორეზე დაახლოებით 30-33 წლის მამაკაცი იჯდა და პაზლს აწყობდა. მესამეზე კი დამამშვიდებელ პერანგში გაკოჭილი პაციენტი იწვა. ლოლიკომ მისი სახის დანახვა ვერ მოახერხა.როგორც კი გოგონა

Cigarette After Sex

გვავიწყდება სამყარო, მოვალეობები და ვალდებულებები, გვავიწყდება ჩვენი ცხოვრება, გვავიწყდება ყველაფერი რაც კარს იქით ხდება. ახლა მხოლოდ ჩვენ ორნი ვართ. მისი სხეული ჩემი სამყაროა და მისი თვალები ჩემი სამოთხე, რომლიდანაც სულ მალე გამაძევებენ, მაგრამ არ

"ადამიანებად არ იბადებიან.. ადამიანები ხდებიან "

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი ხმით დახმარებას, როცა მას

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი5) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად

სულის ტკივილამდე მენტრები.

მეგონა დაგივიწყე მეგონა დაგმარხე წარსულში მეგონა სამუდამოდ ამოგშალე გულიდან მაგრამ არა!შევცდი.განა არ ვიცოდი რომ ასე არ იყო?!განა. არ ვიცოდი რომ ისევ მიყვარდი?!ვიცოდი მაგრამ არ მინდოდა ეს კიდევ მცოდნოდა.იცი როგორ მტკიოდა?!ძალიან მტკიოდა