უბრალოდ მიმტანი (5)

თავზარი დამეცა მოულოდნელობისგან. ყრუდ წამოვიკივლე. ვერ მივხვდი რა ხდებოდა, წამით გონებაში გამიელვა. რომ ვიღაც ბოროტად მეხუმრებოდა, მაგრამ პირზე ხელაფარებულმა, ჰაერი ცხვირით რომ შევისუნთქე და ცხვირის წვერი ჩემთვის საშინლად გულისამრევმა სუნმა ამიწვა,

მაშველი (1)

ზაფხულის დადგომისთანავე,ალბათ, ყველასთვის აქტუალური და საყვარელი თემა ხდება ზღვა, მზე, პლიაჟი, რუჯი და ყველაფერი რაც ზღვასთან არის დაკავშირებული, მათ შორის სანაპიროს ,ალბათ, ყველასთვის უმნიშვნელო, მაგრამ რეალურად ყველაზე მნიშვნელოვანი

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 4)

-გამარჯობათ - ვუთხარი და ხელი გავუწოდე ჩამოსართმევად. ჩემი სიფრიფანა თითები მის ძლიერ ხელებში ჩაიკარგა. თვალებში როცა ჩავხედე ზღვა მომაგონდა, ბობოქარი ლურჯი ზღვა, მისი თვალები ზღვასავით ლურჯი იყო, ზღვასავით მღელვარე. - მმმე მმე თქვენი ახალი

InkeD #7

ხომ ამდენს მიშავებს?! ხომ ასე მტკენს?! მაგრამ რა ვუყო იმას,რომ მაინც ძლიან მიყვარს?1 კვირაა არც მისი ხმა გამიგია და არც დამინახავს და ვგრძნობ,რომ ისიც ძალიან მომენატრა. სხვა თუ არაფერი მასთანაც ხომ მაქვს ტკბილი მოგონებები? მაინც ხომ მამაა ჩემი?

თეთრი გვირილა და სისხლისფერი ვარდი [3]

მხოლოდ ერთი არ ახლდათ თან.. მხოლოდ „ის“ არ ახლდათ, ვის გამოც ყოველივე მოხდა. დემეტრემ, რა თქმა უნდა, ეს დანაკლისი ვერ შენიშნა ან შენიშნა და არ დაინტერესებულა. ახლა რაც რეალურად აინტერესებდა და აღელვებდა იყო ლიკა და არავინ, არაფერი სხვა. ოპერაციას

მალე მოგირჯულებ გპირდები (11)

-გარეთ ერთი ბიჭი იბარებს (უცნობი) ფეხები ამიკანკალდა როცა გამახსენდა იმ დაფარული ნომრის ავტორისგან სიტყვები დღეს გამიცნობო -მე ვარ ელენე, გამოვალ მალე (მე) დავიბენი არ ვიცოდი ჯერ სანდროსთან შევსულიყავი და მერე გავსულიყავი გარეთ თუ რა მექნა, ჯერ

ჩემი გულის მეფე (5)

ადგილიდან არ დავძრულვარ, ვიჯექი და ჩემს ძმებს ვუყურებდი, გული სიხარულით მევსებოდა და მადლობას ვუხდიდი იმისთვის რომ ისინი მომივლინა, დედა თუ არა 3 უსაყვარლესი ძმა მყავს რომელიც რამოდენიმე დღეში უზომოდ შემიყვარდა. ნახევარი საათი იყო გასული გიორგის

წყეული ღამეები[10]

-მოდი შევიდეთ-ხელკავი გამოსდო ნინის ნაზად და გაუღიმა-შენი თვალები ძველებურად ბრწყინავს-თვალი ჩაუკრა ნინის,მაგრამ გოგონას რეაქცია არ ჰქონია.ეტყობოდა,რომ ყველაფერს უემოციდ აკეთებდა.როგორ შეეძლო გული დაედო ამ წვეულებისთვის,როცა..როცა მაიაზე

გევედრები,ეცადე მიცნო ( 6 )

-რატომ მომატყუე თამრო?-წამში მობრუნდა მისკენ და მთელი ძალით მხრებში ჩააფრინდა,მის თვალებში ცრემლები ჩაგუბებულიყო,მხოლოდ და მხოლოდ უიმედობას ამოიკითხავდით.ქალს გული გადაუქანდა-"ნუთუ სიმართლე გაიგო?როგორ ? საიდან?"-თავში ათასმა აზრმა გაურბინა

ნაღვლიანი ბედნიერება

ფეხებქვეშ გამხმარი ფოთლები ხრაშუნობენ. მე, ძლივს შემორჩენილი ნაღვლიანი ბედნიერებით დავცქერი მათ და არც კი ვცდილობ გვერდი ავუარო. უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ეს ცხოვრების კანონია: ძლიერი ჩაგრავს სუსტს, სუსტი მასზე სუსტს და ა.შ.