მილანიდან ისევ თბილისში [2]

ვავილების თაიგული გახსნა და წყალში ჩააწყო. სანთელიც დაანთო და ცრემლები მოიწმინდა, რომელთა დამალვას სათვალით ცდილობდა. ვერ იტანს ტირილს, მითუმეტეს სახალხოდ. მამის პანაშვიდები საერთოდ არ ახსოვს იმდენად გაბრუებული იყო, არც ხალხი ახსოვს, რომელიც მამის

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი II)

აშკარად დაბნეული ჩანდა დაახლოებით მისივე ასაკის გოგონა და ცოტა გაკვირვებულიც,საკუთარ თავზე დაიხედა და მიხვდა გაკვირვება რამაც გამოწივია,კითხვისნიშნიანი თვალები მიანათა,ახლა უნდოდა სწრაფად გაცლოდა აქაურობას,ოღონდ ერეკლეს არ გადაყროდა სადმე.

მზე არ გაათბობს უსიყვარულოდ (4)

ამ საუბარში უცებ ნია ჩაერია . ჩემო საყვარლებო ბოდიში იდილიის დარღვევისთვის მაგრამ ხო არ წავსულიყავით ? თანაც მე და მაშო მათ არ ვიცნობთ.-და თორნიკეს მის უკან მდგარ ორ ბიჭე ანიშნა. რომლებიც არანაკლებ სიმპატიურები იყვნენ თორნიკეზე. -ჰო მართალია.

გამომყვები ცოლად! (თავი 1)

ხვიჩას ნაამბობი: -დიადი სალამი ჩვენ ჯმუხ ხვიჩაიას-უცებ ძმაკაცის ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან, თავი მაღლა წამოვწიე და გაკრეჭილ ძმაკაცს გავუღიმე. -სალამი, სალამი. -კიდე მუშაობ ბიჭო?! -როგორც ხედავ-დაღლილმა ამოვიოხრე და წელში გავსწორდი. -მივდივართ ხო

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 4) ვინანიებ...

-ცოლად რისთვის მომიყვანე?... ოღონდ არ გინდა ეს ფარსი... "პრესისთვის... ჩვენი ერთად ყოფნა , რომ გამემართლებინა" და მსგავსი სისულელეები... დუმდა... -მიპასუხე!!! იმიტომ რომ საბოლოოდ გაგენადგურებინე? ბოლო მოგეღო? დაგეცინა? თავმოყვარეობა შეგელახა?

გარიგებით ქორწილი (12)

დანიელი დილაუთენია ადგა,ცოლს ისევ ტკბილად ეძინა.ადგა და თათასთან წავიდა,კარზე აკაკუნდებდა,თათამ ძლივს გააღო. -რა ხდება დანიელ?-ნამძინარევუ სახე ჰქონდა.-კარგად ხართ? -მაპატიე რომ გაგაღვიძე.მაგრამ რაღაც სერიოზული საქმე მაქვს. -კარგი,გისმენ.-თათას სხვა

სიყვარულის თუ ვნების მსხვერპლი?

„გართობას?“ „ჰო,რა გაიკვირვე?“ „მე შენ მიყვარხარ“. „კარგი,რა“ „განა შენც არ მითხარი?“ „ეგ მხოლოდ ლოგინში.“

მხსნელი 11

_თავი მიარტყა ძლიერად და ხელი იღძო. ყველაფერი გამოსწორებადია ანა, დაწყნარდი თორემ დამამშვიდებელს გავაკეთებინებ. ყველა კუნთი მტკიოდა. ორი თითი მქონდა მოტეხილი, ტვინის შერყევა და ნაკაწრები კანზე. მნიშჰვნელოვანი არაფერი მაწუხებდა, გარდა იმისა რაც

შენ უსათუოდ მოხვალ

შენ უსათუოდ მოხვალ ,შენ უსათუოდ მოხვალ...შორიდან... იასამნებნებით ხელში მორცხვად სიყვარულს მომიტან, გადაღლილ თვალებს დახრი და მეტყვი ჩუმად რომ გინდა ისევ ძლიერად მიყვარდე და კვლავ დავიწყოთ ახლიდან...

მილანიდან ისევ თბილისში [1]

-წამო რა გარეთ..-უჩურჩულა თოფურიამ მაისურაძეს, რომელიც სიცილისგან ცუდად იყო. წამოდგა და მეგობარს აივანზე გაჰყვა. ორივე ერთ პატარა ჭილის სკამში მოთავსდნენ ერთმანეთზე აკრულები. ანამარიამ სიგარეტი ამოიღო და ერთი ღერი მონატრებულ დაქალს გაუწოდა. ელენე