ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო...

ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო ათრთოლებული ხელები წელზე, ვცდილობ რომ გრძნობა თავიდან ვმართო, მაგრამ უშენოდ წამითაც ვერ ვძლებ.

მოტაცების მსხვერპლი ... 4 თავი

ჩემივე დაუდევრობაზე მეშლებოდა ნერვები. ზევით რომ ავიხედეე, ნიკუშა დავინახე, რომელიიიც ძაღლს ასეირნებდა პარკში. ხელი გამომიწოდა და მეც ჩემი შევაგგებე. ისეთი თლილი თითები ჰქონდა, რომ კიდევ დიდხანს ვუყურებდიი მის თითებს სიჩუმე ისევ მას, რომ არ დაეღვია.

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი.3

მარის და ელენს ძალიან გაუხარდათ რომ მეგისაც მოუნდა წამოსვლა. ახლა უკვე სამივე ერთად გეგმავდნენ რა უნდა ეკეთებინათ იქ. პირამიდებთან რამდენი სურათი უნდა გადაეღოთ, მერე უდაბნოში ქვიშის მთებზე მანქანებით ესეირნათ და მშვენიერი რუჯიც მიეღოთ. ელენმა ვეღარ

თბილისში დაწყებული სიყვარული {5}

-მზად ხართ? 1....2....3.... და ჰაერის დიდი მასა გავჭერით ორივემ.. ორივე ისეთი თავდაჯერებულები ვიყავით.... ისეთი დარწმუნებულები... წინ დიდი სიჩქარით მივდიოდი ფინიში ახლოს იყო ერთმანეთში სულ რაღაც მილიმეტრები იყო სხვაობა მთელი ძალა მოვიკრიბე ეხლა

ატეხილი გრძნობები 5

დამძიმებული ქუთოთოები ძლივს აწია, ჭერში არასტანდარტული ფორმების სანათს მიაჩერდა, მერე სანახევროდ ჩაბნელებული ოთახი მოათვალიერა. მუქი ბორდოსფერი ფარდები, თეთრად შეღებილი კედლები, თანამედროვე აბანოზისფერი ავეჯი, თუმცა ცოტა. დიდი საწოლი ტუმბოებით,

ქორწინება ანდერძით 1

უკვე ლოგინში ვიწექი. თითქოს გათავისუფლებული მაგრამ ცარიელი... გულნატკენი და დადარდიანებული... ყველასა და ყველაფერზე გაბრაზებული და დასუსტებული... ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ღმერთმა ყველა განსაცდელი ერთად გამომიგზავნა, ცხოვრებამ აზრი დაკარგა და

მიხარიხარ, მტკივხარ...

ხომ დგება მომენტები, როცა რაღაც რადიკალური ცვლილება ხდება შენში. გინდა რაღაც გააკეთო, რაღაც მოიმოქმედო და ამის საშუალება არ გეძლევა. თითქოს, ხელ-ფეხი შეგიბორკეს და განძრევის უფლება არ მოგცეს.

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 3 თავი

განწირული კივილი ჩამესმა.მერე რაღაც საშინელი სუნი მეცა. ცხვირი ამწვა. ყველა სასუნთქი რეცეპტორი მეწვოდა. მერე ფილტვებიც გაიჟღინთა მწარე ჰაერით. ძლივს გავახილე ჯერ ერთი თვალი,ისიც ნახევრად. საწყალი დედა დასიებული სახით მეჯდა ფეხებთან და

ჩემი ახალი კლასელი (6)

ორივე ოთხიდან გამოვედით თან ხელში წიგნი შევაჩეჩე ბიჭებს რომ არ ეეჭვათ არაფრი, გული მაინც ვერ დავიმშვიდე იმ სიტყვების მერე რაც მან მითხრა ,არ ვიციცოდე რას გააკეტებდა როგორ მოიქცეოდა ან საერტოდ რა მოხდებოდა , ერთადერთი რამ რისაც მეშინოდა ირაკლის და

დამუნჯებული 13 14 15 16 17 18 19 20

''ძვირფასო,'' დამიძახა დედაჩემმა და მსუბუქად დააკაკუნა კარზე.''ჰარი მოვიდა შენს წასაყვანად.'' ღრმად ამოვისუნთქე და სარკეში ჩემს ანარეკლს მივაშტერდი. ჰარიზე ახალი რამ შევიტყვე და არცკი ვიცი ახლა მასთან როგორ უნდა მოვიქცე. გუშინ დედაჩემმა გამომაღვიძა