მონატრება...

მენატრები რაც არ უნდა ვუარყო რთული არის ეს ცხოვრება უაზრო,სიჯიუტე ბობოქარი დამჩემდა წარსულიდან დარდი ისევ გამთელდა. არ ვუტყდები ჩემ თავს რომ მენატრები და რეალურ ფაქტებს ვეღარ ავყვები.აირია ეს შავ-თეთრი ფიქრები ოჰ, უშენოდ ისევ ცუდად ვიქნები.სულის

მოედინება - გიორგი ბაზოიანი

წვეთი ორთქლდება მდინარე მოევლინება, წამად, წამში მიედ-მოედინება სანთლის წვეთი მოედინება თვალზე ცრემლი მოევლინება.

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 6)

ვხედავ გეგას თვალებში სითბოს და სიყვარულს, რაც გულს მითბობს. და ღიმილი? ღიმილითაც რომ სიყვარულს ამჟღავნებს აი მაგაზე საერთოდ ვიკეცები. მისი ერთი შემოხედვა და მე ჩემ თავს აღარ ვეკუთნი. ის არის ჩემი წყარო უდაბნოში. მე მისით ვარსებობ და ჩემი ცხოვრება

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე (8)

არა უბედური არ ვარ, სიცოცხლის გაგრძელების სურვილს ჩემი შვილები სანდრო და ანასტასია მაძლევდნენ... ხოო სანდრო და ანასტასია, სანდრო უკვე 8 წლისაა ანასტასია კი 4 ... მე კი მე ეხლა სულ რაღაც 22 წლის ვარ ... და მაინც რა მოხდა 4 წლის წინ? -გვანჩაა...

ზღვა

ყოველთვის მეგონა რომ მე, ქარი და წვიმა ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილნი.ახლა ქარია,ცივა და წვიმს კიდეც ოდნავ. თბილ საბანში გახვეულს მესმოდა,როგორ ღრიალებდა ქარი,კივილით როგორ აწყდებოდა ჩემს ფანჯრებს,მესმოდა ,როგორ რიტმულად უკრავდა წვიმა სახურავზე

ვარდისფერი სათვალე (6 თავი)

ჯერ კიდევ ხალხით სავსე ქუჩაზეც კი შორიდანვე ვიგრძენი მისი სურნელი. ჩამეღიმა. თუმცა დავინახე, მას სულაც არ ეღიმებოდა და ისევ დავსრიოზულდი. გადამკოცნა. და მერე... უცბათ... ძალიან ძლიერად მომხვია ხელები... ხმას არ ვიღებდი... არ მინდოდა გავეშვი...

სიმპატიური უფროსი (13)

რამდენიმე დღის წინ არც ისე სახარბიელო რამ დამემართა, ეხლა დაკონკრეტებას აზრი არ აქვს, თუმცა რომ არა ერთი ადამიანი მე დღეს აქ არ ვიქნებოდი.. ოპერაციის დაწყებამდე, უკვე ნარკოზში მყოფს, მკაფიოდ ჩამესმა ექიმის სიტყვები..

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი V)

-ასე მალე არ გელოდი პატარავ ! მისი ხმა ძალიან მკაცრად და ცინიკურად ჟღერდა მაგრამ მასში მაინც იგრძნობოდა მონატრებისა და სიყვარულის ნაპერწკლები. ,,ასე მალე არ გელოდი ?“ ეგ რაღას ნიშნავს, ანუ იცოდა რომ აქ იყავი ?!

ჩემი ლამბერსექსუალი [7]

საოცარი სიმშვიდე ვიგრძენი,ალბათ არაფერი იმაზე უკეთესი,როდესაც საყვარელი ადამიანის სუნთქვას უსმენ.ჩემს სულში მომხდარი არეულობა წამში დალაგდა.საოცარი სიმშვიდე დამეუფლა და მეც უფრო მეტად ვიძირებოდა არარეალურ სამყაროში.ამ ყველაფერს წვიმის ხმაც ემატებოდა

და მაინც...(5)

-შემო თამთა._ვუთხარი კართან ატუზულ მეგობარს და გვერძე გავიწიე,რომ სახლში შემოსულიყო. -როგორ ხარ ელე?ნიკუშა საითაა?მომენატრა ძალიან._მოსაცმელი გაიხადა და მისაღებისკენ წავიდა.