ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 2)

-კარგი,მაშინ.. აივანზე გავიდა და მაგიდათან დაჯდა.. საბუთებს ათვალიერებდა.. ლიზა ერთი ხანი უყურებდა , შემდეგ დაბლა ცავიდა, წვენი დალია და ისევ მაღლა ავიდა: -მამა, წვენი არ გინდა? -არა, შვილო მადლობა.. საბუთებს უნდა გადავხედო.. მართლა ხვალ მე და ელენე

მეცამეტე თვე (14)

_ხვალ დუდას ძმის ქორწილია და ცოლის ბეჭდის შერჩევა ვერ მოახერხა, ამიტომ მე გადმომაბარა... მე სკლეროზიანს კი დღეს გამახსენდა, _თან ბეჭდებს ათვალიერებდა, თან გაშტერებულ ანაბელს უხსნიდა სიტუაციას. ბრაზი ყელში აუბუყბუყდა და მთლიანად წამოწითლდა სახეზე.

მეტი ვიდრე სიყვარული 11

მაღაზიაში ჩაფიქრებული ვზივარ,რაკარგი იყო თავშესაფარში მარტო ერთი პრობლემა მქონდა,მარტო ჩემს შობლებზე ფიქრობდი...ვფიქრობდი თუ რატომ არ ვუყვარდი,რატომ მიმატოვეს...ახლა ამას დიტოც დაემატა და უფრო ღრმად ვრწმუნდები რომ მე ამ ცხოვრების შეცდომა ვარ.მე

პატარა გოგო დიდ გზაზე თავი მესამე

ერთი კვირა ძალიან გაიწელა. დღისით ვმცადინეობდი და წიგნებს ვახლიდი თავს, საღამოს სამსახურში მივდიოდი, ღამე ისევ ვმეცადინეობდი... და ასე დაუსრულებლად სანამ არ გავიდა ის საშინლად გრძელი კვირა. ბოლოს როგორც იქნა გამოცდის დღე დადგა, რომლისაც ასე

გარიგება ეშმაკთან (თვი 16)

ზეინი დიდიხანს უყურებდა ბრინას რომელიც ოთახის დალაგებით იყო დაკავებული - დიდხანს აპირებ ასე ყოფნას ? _ პასუხად კი იგნორი მიიღო , ზეინი მისკენ დაიძრა ხელები მაჯაი ჩაავლო - ხელები გაწიე _ მაგრამ ზენი თავისას აგრძელებდა გოგონა მის სხულზე ააკრო და

Drug addiction (პირველი თავი)

არემარე გაზაფხულის სურნელით გაჟღენთილიყო...ხეები აყვავებულიყვნენ....ლამაზი იყო მაისში თბილისი,ლამაზი მაგრამ სიბინძურით გაჟღენთილი...თბილისი ეს არის ქალაქი სადაც ყველა რაინდობს....თბილისი სადაც ამპარტავანი, სვეცკი, ნიკოტინით, ჰეროინით გაჟღენთილი

მოტაცება შეკვეთით 5

-ხვალ ტასოს არაფერი უთხრა რაა. მით უფრო სანამ წავალთ, კარგი? თორემ ხომ იცი როგორიცაა და შეიძლება საერთოდ აღარ წამოვიდეს. -აუ ეგ ბავშვი გადამრევს რაა. - თქვა აკომ მოწყენით. -ვეღარ გავიგე რა, ისევ ძველებურად უნდა ვიქცეოდე და მერე აღარ იქნება ეგრე.

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 9

კარი ჩავკეტე და საწოლზე მოვიკუნტე, ცრემლები მახრჩობდა. ასეთი განადგურებული და შეურაცხყოფილი არასდროს ვყოფილვარ, ვერ ვხდებოდი რით დავიმსახურე ეს მოპყრობა, ვცდილობდი რაიმე გასამართლებელი მიზეზი მომეძებნა. ვფიქრობდი, ლაშას ეს ქცევა სიმთვრალის ბრალიათქო,

მე, ლექტორი

არასდროს ვყოფილვარ მომთხოვნი ბავშვი, იმის და მიუხედავად, რომ ჩემს ოჯახს არ უჭირდა. ყოველთვის იმას ვჯერდებოდი რასაც დედა ჩათვლიდა საჭიროდ, თუმცა არც დედაზე "მიკერებული" ვიყავი, და არც ის განაგებდა ჩემს ცხოვრებას. უბრალოდ თავიდანვე გათავისებული

Bad Boys. (თავი 8)

მაგრამ ამავდროულად მევალებოდა მისი დაცვა, საკუთარ თავთან მქონდა ეს პირობა დადებული და ვერ შევუქმნიდი საფრთხეს ზედმეტი სიგიჟით, მიწაზე დაშვების შემდეგ ქალაქისკენ წავედი მთელი სიჩქარით...