დროის სასჯელი (თავი მესამე)

6 თვის შემდეგ დირექტორი შეგვიცვალეს ასევე შეცვალეს თანამშრომლებიც, მხოლოდ მე და რამდენიმე ადამიანი დავრჩით ძველებიდან, ეს ახალი დირექტორი ოლეგი ძალიან შეუბრალებელი პიროვნება აღმოჩნდა ნამდვილი დესპოტია, ის ავალებს თანამშრომლებს რომ პაციენტებს

ვნების მსხვერპლი #დასასრული

- რა მიქნა შენმა სიყვარულმა, ნინო? - ჩაიხუტა ქალი, თავის მკლავებში მოიქცია მისი სუსტი სხეული, მთელი სახე დაუკოცნა. - ხედავ, ვინ ვარ? ოდესმე მართლა გიფიქრია, რომ მე შენ ყვავილებს მოგიტანდი? პრო/ჭობად მეჩვენებოდა და მიტყდებოდა. რა პონტია, ამხელა კაცმა

რა გინდა ჩემგან დადვანო?

სულელი... ყრუდ გაისმა სალის ხმა ოთახში მაგრამ მაინც გავიგონე.ჰო მართლა მე ნინი ლიპარტელიანი ვარ 17 წლის, მყავს უსაყვარლესი დედიკო თეა რომელიც მამაჩემის გარდაცვალების შემდეგ მეორედ გათხოვდა ესპანეთში, ძმა არ მყავს მარა ჩემთვის ძმასავით ძვირფასია ჩემი

მგლის გული(7-ისუნთქე)

-რა? დაუჯერებელია!! რას ქვია თავისუფალია? ვინ გამოუშვა...არა..შენ სად ხარ? -სასახლეში ვარ ...მეშინია,რადგან აქ ვინც დატოვეთ აღარ არიან ცოცხლები ისინი- ვეღარ დავასრულე გული რომ გამიჩერდა მის დანახვაზე ! კარებში შემოდგა ფეხი და ისეთი თვალებით

ისე , როგორც მე მინდა ! ( თავი მეექვსე )

მეორე ჩემი და ბავშვის თანდასწრებით ლევანი ასე აღარ მოიხსენო - ბოდიში თავი ვეღარ შევიკავე , ვნერვიულობდი , ახლოს მიუახლოვდა ირაკლი , ანა კი გვერდით გაიწია. - ლევანი არ არის ნაძირალა , პირიქით , ძალიან შევცდი მის გაცნობაში , ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა

ჭრილობა {სრულად}

ერთად ვერ შეძლებენ და ერთმანეთისგან შორს, სხვადასხვა გზაზე განაგრძობენ სიარულს დასასრულამდე. მაგდას გზას ვერავინ შეუერთდდებოდა,ნიკო ბევრს დაიმგზავრებდა ,მაგრამ დასასრულამდე ვინ გაჰყვება არავინ იცის. თითქოს მაგდა მზე იყო , მარტოდ მარტო დარჩენილი.

ჩიხი V (პირველი წიგნის დასასრული)

- ალე?! წარბშეკრული ფეხზე წამოდგა და დიდრონ, შავ თვალებზე ჩამოყრილი ფაფარი გვერდით გადაუწია ცხოველს. - მხედარს რა მოუვიდა, ალე?! ცხენმა ისევ დაიფრუტუნა. კუდი შეათამაშა და გოგონას დრუნჩი სახეზე გაუხახუნა. ჭიხვინის ხმამ ექოდ შემოურბინა

ვნების მსხვერპლი #10

- მეზიზღება სასოწარკვეთილი ქალები, არაფრისგან დრამას დგამენ ყოველთვის და საკუთარი თავი ეცოდებათ. იმას რატომ არ უყურებ ვინ იყავი და ისევ იგივე ადამიანი რომ ხარ? - არ ვარ, შენ სიცოცხლეს გეფიცები. - სისულელეს ამბობ. თავს რატომ იმახინჯებ? ჩემი ლამაზი

ისე , როგორც მე მინდა ! (თავი მეხუთე)

- მოკლედ ასე მგონი პირველად ველაპარაკები გოგოს ... ზოგადად ქალს... შეიძლება გაგიკვირდეს მაგრამ შეგეჩვიე და შენს მიმართ გრძნობებიც მაქვს, ზოგჯერ ძალიან მიჭირს თავი მოვთოკო როცა შენს გვერდით ვარ... მაშინ როცა ირაკლისთან გხედავ და კიდევ ბევრი რამ...

ანუკი. გაგრძელება (თავი მეშვიდე)

-ვერ ვიჯერებ... ვერ ვიჯერებ რომ ზუსტად ისეთივე უემოციო ცხოველი ხარ, როგორიც ადრე იყავი. ყოველდღე ღმერთს მადლობას ვუხდი, რომ შენნაირ ადამიანთან არ მიწევს მთელი ცხოვრების გატარება. კიდევ კარგი ლიზიმ თავი დააღწია ამ ჭაობს. -ჭაობს? ჭაობი მე ვარ? -კი.