ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 11)

ამასობაში ქვევით ჩავედი,გზად დენიელის ჟაკეტს ვიცმევდი.გონებაში კი ლეიას ვლანძღავდი.ღმერთმა იცის კიდევ რას დამიშავებს!იქნებ რომ მოვლენ ცოცხალი საერთოდაც არ დავხვდე!-აბა?-მომესმა უკნიდან-რას ვაკეთებთ?

სითამამე თუ მოქმედება?(მეცხრე თავი)

ალექსა შეუთანხმდა დემეტრეს და დავგეგმეთ რომ ხვალ ჩამოვიდოდა, ვგეგმავდი როგორ გამემწარებინა ტატო, არ ვიცოდი რატომ მინდოდა ეს, უფრო სწორად ვიცოდი, რადგან მომწონდა და როცა ნინუცასთან იყო ვეჭვიანობდი,

მეგობრები (1)

ყელში დაუტოვა სველი კოცა. უცნაური შეგრძნება დაეუფლა ბოჭორიშვილს, ისეთი აქამდე რომ არ განეცადა. მთლიან სხეულში არგანცდილმა ჟრუანტელმა დაუარა და კანი შეშინებული კატასავით დაემუხტა.

გადარჩენა (I თავი)

-ყველანი გარეთ გაიქეცით- ყვირის სკოლის დარაჯი და კარებს აღებს.-სიწყნარე შეინარჩუნეთ, რიგში ჩადექით და ისე გადით - ნაძალადევი ღიმილით ეუბნება მათ ერთ-ერთი მასწავლებელი.ეს ხმა მესამე სართულზე არ აღწევს.

მე და სიკვდილი(თავი 10)

დღეს ჩვეულებისამებრ წყნარ, მშვიდ და სევდიან მუსიკებს ვუსმენდი, როდესაც გადავაწყდი სიმღერას "ხელოვნური სიყვარული". ძალიან მომეწონა და გადავწყვიტე მეფიქრა იმაზე თუ რა იყო ეს, რა იყო ამის არსი და საერთოდ არსებობდა თუ არა. გავიხსენე ჩემი ძველი

სტატუსები ნაწილი #2

ზოგიერთი რამის დაიგნორება, წარმოადგენს სულიერი სიმშვიდის საუკეთესო გზას.გინდა გაგრძელება? ნუ ისაუბრებ დასაწყისზე.თქვენ შეგიძლიათ მთელი ცხოვრება შეალიოთ ერთ ადამიანზე ოცნებას, ხოლო შემდეგ იპოვოთ ბედნიერება

ყველა'ფერი(თავი 7)

სავადმდყოფოში შესვლისთანავე დაინახა დედამისის ცრემლიანი თვალები.მაშინვე ყველაფერი დაავიწყდა მისთვის სულერთი გახდა საკუთარი გრძნობები,მთავარი იყო დედამისს მოხვეოდა და მისი სურნელი შეეგრძნი.გაიქცა, მთელი ძალით მოეხვია ქალს

სულ ამაოა

წლები წყალს გაყვა მდინარეს და ოცნებებმაც მიმუხთლეს,რამდენი გზა გამოვიარე,გზად მეგობრებმაც მიმტყუნეს...გული ტკივილით აივსო,იჭვებმა ბუდე დაიდეს, აღარავის არ ენდოო მითხრეს და კარი დაიხშეს.მეც მივხვდი, ბავშვი აღარ ვარ,

ერთადერთი? (III თავი )

ძალიანაც კარგი. ისედაც დეზიმფექციის ჩატარება მომიწია შენს ნადღლორზნზე. კოცნაც ამაზრზენი გაქვს. ნუ ეგ თუ კოცნა იყო საერთოდ- ეცადა მწარედ ეთქვა მაგრამ თვალებში მოაწვა ის სიმწარეც და ცოტაც და ხმამაღლა ატირდებოდა.

მზარეულის დღიური 2

ქალები ყველაზე ამოუცნობი ობიექტები ხართ დედამიწაზე. სწორად დაუწერიათ „ქარის მესმის, მაგრამ ქალებს ვერ გავუგე ვერაფერიო“, შეიძლება ძალიან მხიარული საღამოს შემდეგ ქალი მოვიდეს შენთან და ცრემლიანი თვალებით გითხრას თუ