არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (6 თავი)

მულტფილმის ბოლოს უკვე ღრმად მეძინა. ალექსმა იფიქრა არ გავაღვიძებო და უბრალოდ პლედი დამაფარა,რომ გამეღვიძა,ჩემს საწოლში გადავინაცვლე. ორი საათი ან მეტი ვწრიალებდი და არ მასვენებდა იმაზე ფიქრი, რომ ახლა მას გვერდით ოთახში ეძინა. ბოლოს ვეღარ მოვითმინე

აკრძალული ხილი 18 +

ღონე მიხდილი ძლივსღა ვახერხებ ფეხზე წამოდგომას,დაწკეპლილ ფეხის გულებს ცივ ბეტონზე ვადგამ და ტკივილისგან კვნესა მცდება ბაგეებიდან. საქონელივით მექაჩებიან წინ,კოჭლობით მივდევ მეც და ძალიან მალე იმედდამსხვრეული ერთიანად ვეშვები,ვგრძნობ როგორ მეცლება

გრძნობების მორევში 3

ისევ თეთრი კედლები, ისევ წამლების მწარე სუნი, ისევ ეს ოთხი კედელი , მედდების და ექიმების ფაციფუცი, უბრალოდ დამღლელია,დამქანცველია, წუთები საუკუნესავით იწელება წუთები რომლებიც ჯოჯოხეთურად მტანჯველია, მიჯაჭვული ვარ საწოლს და ვხვდები რომ ადგომა არ

სადაც არა ხარ...

შენ მიყვებოდი ამბებს ჩემამდელს, მე კი შენამდელ აზრთან ვდაობდი. განცდა მწვდებოდა ლამის ყელამდე, ისე მარტივი თავისთაობით... მერე შეწყვიტეს თხრობა ტუჩებმა, და მხოლოდ მზერა ალაპარაკდა.

ვნანობ....

ვნანობ,ვნანობ ყველაფერს,რაც შენ გეხება.ნეტავ არასდროს გათენებულიყო ის დღე,როცა დაგინახე და ერთი ნახვით შემიყვარდი.ხანდახან მგონია,რომ მაშინაც მიყვარდი,როცა არ მყავდი ნანახი,სხვანაირარ შეუძლებელია ახსნა ის გრძნობა,რასაც შენ მიმართ ვგრძნობ.ვნანობ იმ

გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი 11)

_აჰჰ..._ამომხდა უცებ, როცა მისი ტუჩები ჩემს მუცელს შეეხოო, შემდეგ ისევ ჩემით ამოუვა კოცნა კოცნით ბოლოს შეყოვნდა და თვალებში შემომხედა _მიყვარხარ_მითხრა და მაშინვე ტკივილი ვიგრძენი და მთვარეს ავხედე რომელის სინათლეც ოთახში შემოჭრილიყო და რომანტიულ

ისინი (ბოლო ნაწილი)

ისინი ურალოდ არარეალური არსებები არიან, ზღარული სიყვარლით და ბედნიერებით. ისინი ის ადამიანები არიან რომელთა არსებობაც სამყაროს სულ ოდნავ შეცვლიდა და მაინც მათთვის "ყველა გზა მარიამთან მიდის" ვინ იცის კიდევ რამდენით გაიზრდება მათი რაოდენობა, ალბათ

მომეცი ხელი ...2...

აღარაფერი იყო ნორმალურად, აღარ იყო ერთი და იგივე... ვგრძნობდი რაღაც ახლის დასაწყისს, ოღონდ ვერ გამერკვია ეს ახალი კარგი იყო თუ ცუდი... რას იფიქრებთ თუ გეტყვით რომ გამიხარდა მისი პირველი sms-ც. გგონიათ გამიკვირდა? -არა, ველოდი! ველოდი,მაგრამ მაინც

ჩემი გრძნობების უცვლელი ფარდა

ღამეა, ბნელა და ვკვდები ნელა ჩემს გულში ცხელა შენ ხარ ენძელა ამ სიყვარულის სისხლი თითქოს ყაყაჩოს ჰგავს ოცნების დღეებს ვითვლი და ეს გრძნობები მკლავს ჩემი მიჯნური ჩემთან არ მოვა და არ შეწყდება წვიმა და თოვა მე ვეღარ გხედავ თოვლში და ქარში შენზე

სექსი და სუში ნ2/თავი 1

ლილია ამ დროს გათიშულია,რომ გეკითხათ ვინმე გიყვარს თუ არაო დაუფიქრებლად გიპასუხებდათ კონსტანტინეს,ეს ოხერი ბიჭი კი არ ჩერდებოდა და განაგრძობდა თითებით თამაშს, ხელი მკერდისკენ გააპარა და მსუბუქი მოჭერით დაკმაყოფილდა. კრუსუნებდაგოგონა და სიამოვნების