შე'მიყვარდი

"თავის ტკივილი შეიძლება მთელი დღე გაგრძელდეს. გამაყუჩებელი აუცილებლად დალიე და წვნიანი ჭამე . შეხვედრამდე ჩემო ექიმო ,სოფია "

დევნა (სრულად)

არხეინად შეაბიჯა სამინისტროს შენობაში. იშვიათად სტუმრობდა ყველაზე საძულველ ადგილს, მაგრამ მაინც ცნობდნენ სახეზე თანამშრომლები. დიდად არავის უყვარდა მისი იქ ხილვა, მით უმეტეს მაშინ, როცა თავისი უშველებელი ძაღლიც მოჰყავდა. ხშირად ისმოდა მისი წყალობით

ჯაიპურში შევხვდებით! (მესამე თავი)

პროფესიად დოკუმენტალისტიკა რომ ავირჩიე, არავის გავუფრთხილებივარ, შენი „დოკუმენტალისტობა“ ქორწილების, ნიშნობების, ნათლობებისა და დაბადების დღეების გადაღებით შემოიფარგლებაო. სწორად გამიგეთ, სხვისი ბედნიერების თანამონაწილეობა და აღბეჭდვა, მართლაც,

ჯაიპურში შევხვდებით! (მეორე თავი)

-არ მეგონა, თუ ოდესმე კიდევ შევხვდებოდით. აქ რამ მოგიყვანათ? სავარძლის ნაცვლად, იატაკზე ზის, ფეხმორთხმით... და ცხვირზე პირსინგს იწვალებს. -უძილობა. ღამის კოშმარები. შფოთვა. - ისე ლაპარაკობს, თითქოს გაბრუებულია.

ჯაიპურში შევხვდებით! (პირველი თავი)

- ომი რომ დაიწყო, ფრონტის ხაზზე საბრძოლველად წავედი... - მოხალისედ? თანხმობის ნიშნად თავს მიქნევს. - ძალიან კი გაგირისკავთ... იღბლიანი ხართ, როგორც ჩანს, რაკი საღ-სალამათი დაბრუნდით.

სულ მე’ფერები (||| ნაწილი)

იმ მომენტში მხოლოდ სიცარიელეს ვხედავდი. -ეს თვალები ბევრს ვერაფერს გეტყვის ამიტომ ტყუილად.-ესეც შეამჩნია.აღარ გავოცებულვარ,მან თითქმის ყველა ჩემი მოქმედების პასუხი იცის. -ცდები,თვალები ბევრს ამბობს.-შევეწინააღმდეგე. -ამიტომაც არ უნდა დაუჯერო მათ.

შემთხვევითი შეხვედრა ( თავი პირველი და თავი მეორე)

ღამე იყო, როცა ქალაქმა სინათლეებში ჩაძირულ დერეფნებს ჩუმად მიაპარა სუნთქვა. ბედისწერა ორჯერ ეწვია ამ კარს- ერთხელ უხილავი ნაბიჯებით, მეორედ კი სიჩუმით, რომელსაც პასუხი აღარ ჰქონდა.

ვინმე სხვა (თავი 6)

ვზივარ აღელვებული კაფეში. შევსცქერივარ უზარმაზარ ფანჯრიდან, ქუჩის ხედებს... საღამო საათმა წვიმიანი გარემო შეჰქმნა. ოჰ ნეტავი რაზე ვფიქრობ ახლა?!.. სად არის ის თავხედი, რომელმაც ამაფირიაქა ეს დღეებია... თვით კმაყოფილი იდიოტი იქნება დარწმუნებული ვარ.

სასჯელად ნაპოვნი სიყვარული (სრულად)

-შენ თუ გყვარებივარ ოდესმე? -ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს ! - შენი აზრით როგორი გრძნობა როცა იცი ვერასდროს ვაჯობებ ანდრიას ,ცდასაც კი აზრი არ აქვს!

ვინმე სხვა (თავი 5)

მთლიანი ღამე თეთრად გავატარე... ახლა ლექციაზე ვარ და თავს ვებრძვი რომ არ ჩამეძინოს. ლადოს ლექცია ისე ჩამესმის რომ თითქოს იავნანას მიმრერიდეს. მან შენიშნა რომ რაღაც რიგზე ვერ მქონდა... სწორედ ამიტომ დასრულების თანავე მომიახლოვდა და მორიდებით ჩამეძია