მიწის ყივილი - თავი I

დემეტრე ალამბარი ოცდაშვიდი წლისაა, მაგრამ მის თვალებში შეიძლება საუკუნის სიმძიმე იკითხებოდეს. მაღალმთიანი აჭარის მთების მკაცრ პირობებში გაზრდილი სახე — გამოძერწილი ცხვირი, გრძელი წამწამები...

შესაფერისი! (ნაწილი 9)

ცას და მიწას შორის, სიცარიელე რომაა, აი ეგ რომ შევავსოთ, იმისთვის შეგვქმნეს ალბათ, ყველაფერი სრული რომ იყოს. თუმცა მგონია, რომ არიან ადამიანები, რომლებსაც არ შეუძლიათ იყვნენ სრული და მთლიანი, მათ აქვთ რაღაც ნაკლი...

თეთნულდს გასძახე 8. მთას ტირილი არ ესმის

- იქნებ იმიტომ რომ ზოგჯერ სხვანაირად არ გამოდის! - დაიღრიალა გაგიმ და ნაბიჯს აუჩქარა. ქარმა ხმები დაფანტა, მაგრამ მათ შორის დარჩა ერთი - მძიმე და ამოუტყუარი: ბრაზი და ტკივილი ერთად. სახლამდე ასე მივიდა - ანა მხარზე გადაკიდებული, ხელებით უღონოდ

გატაცება შეყვარებამდე (სრულად)

და რა შეიძლება დაემართოს ოცდასამი წლის გათამამებულ,სრულიად უზრუნველყოფილ გოგოს,მაშინ როდესაც არაფერი აკლია.ყველაფერი იმაზე მეტი აქვს,ვიდრე საჭიროა.ყველა თავს ევლება და ზედმეტად ნიავიც კი არ ეკარება.

ყინულის ტალღა-ნოას/სულის ძიება (+18 სრულად)

კვლავ დაბნელდა ნოას სამყაროში... გაღვიძების შემდეგ პირველად ეშინოდა თვალების გახელის... აუტანელი სიცარიელის შეგრძნებას მთლიანად ჰყავდა შეპყრობილი...

შეწყვიტე თოვა (სრულად)

უსიტყვოდ ამოიარა გზის პირი მირიანმა. ძვირფას ტვირთს გულში გამეტებით იხუტებდა. როცა პირველად დაინახა, ფიქრადაც კი არ გაუვლია, რომ მისი შეხების შანსი ოდესმე მაინც ექნებოდა, აი ახლა კი...

The Whispering Woods(თავი VII)

"მე არ მინდა, რომ შენ ჩემი ცხოვრებიდან კიდევ ერთხელ წახვიდე. არც ერთ დღეს არ დავკარგავ. მე შენ მიყვარხარ, ანნა. ბავშვობიდან, იმ დღიდან, როდესაც შენი ცეცხლოვანი თვალები პირველად ვნახე. და ახლა მინდა, რომ ეს ოფიციალური იყოს.“

შესაფერისი! (1-8 თავი)

-სულ სე*სი როგორ უნდა გელანდებოდეს? -ჩაიცვი წესიერად და აღარ ვიფიქრებ. -ფუ! რა უზრდელი ხარ!-გავიოცე და თმაზე მოვქაჩე-თუ გახსოვს, შენ გამომაქციე.

The Whispering Woods(თავი VI)

იმ ღამიდან სერაფენი მხოლოდ ერთ რამეს ცდილობდა: არ მიეშვა თუთა ბნელებასთან და არც თვითონ ენახა ის. მაგრამ ბედი თავისით წერდა ისტორიას.

სულის აჩრდილი V

-რას ნიშნავს დაკარგეთ,რა ნიშნავს არ იცით სად არის !!! სასახლეში მხოლოდ მისი ღრიალი ისმოდა. -სერ, ჩვენ დავედევნეთ,თუმცა უკვალოდ გაქრა. მისი ენერგია არ იკითხება - ხელქვეითი, შიშისგან,ჩუმადღა ლუღლუღებდა