მერი

თუ კი მართლა ამ სამყაროში იარსებებდა სილამაზით სტატუსთა მინიჭების პრინციპი მაშინ მერი უეჭველია დედოფალი იქნებოდა. ისეთი ლამაზი იყო გინდ ცალკე აიღე მისი ნაკვთები, გინდ ერთიანად წარმოიდგინე მისი სახება.

NEVER US 11

ირამ თბილად მიმიღო, წამოდი ჩემი ქმარი უნდა გაგაცნოო და სუფრის თავში მჯდომი მაღალი, მხნე, სქელწარბება, თავზე თმა მოკლებული კაცის გვერდით გავჩერდით, ისიც წამოდგა. Ჩემზე ორი თავით მაღალი კაცისთვის რომ შემეხედა თავის ზემოთ აწევა მომიწია.

დიდი დასასრულის, პატარა დასაწყისი (თავი 2)

თუ მკითხავთ ყველაზე რთული პროფესია რომელიაო, რაც არ უნდა მიკერძოებელად ჩამთვალოთ, გეტყვით- ექიმითქო. იყო ექიმი, ეს ყველაზე დიდი პასუხისმგებლობაა.

შე'მიყვარდი (15)

_სიმშვიდის სუნი გაქვს _ თვალები დახუჭული ჰქონდა,ძილის ნისლი მოვიდა ჩუმად რომ უთხრა და სძლია კიდეც დაღლილობამ. _შეგიყვარდით ქალბატონო სოფიო _შე'მიყვარდი

NEVER US 10

წამყვანი გამოვიდა სცენაზე, ოვაციებით მიეგებნენ, მან ოპონენტები გამოაცხადა, მხურვალე ოვაციები უფრო და უფრო მატულობდა, მეც ვიძაბებოდი, სალომეს გავხედე, თვალს არ აშორებდა გიორგის, რომელიც დარბაზში იყურებოდა, და სასურველი პიროვნება, რომ იპოვა თითქოს

თეთნულდს გასძახე 3.მიწაშიც დაეძებს სვანი

ლევანის დაკრძალვის შემდეგ მაკა სამი დღე სახლიდან არ გადიოდა. არც ფანჯარას გახედავდა, არც კარის ხმა აინტერესებდა. მხოლოდ ოთახში იჯდა, ხელები კი მუხლებზე შემოეხვია. სახლში სიჩუმე იყო. არავის გაუბედავს მისი შეწუხება. მხოლოდ ანა იჯდა ბუხართან, შეშის

ნაბიჯებს შორის (სრულად) 18+

რეპეტიცია გვაქვს. რამდენიმე დღეში გალა კონცერტზე ვცეკვავთ. ყველა დღე მნიშვნელოვანია. ყველა წუთი. ყველაფერს მნიშვნელობა აქვს. ვარჯიშს, კვებას, ძილს... შეცდომის უფლება არ გვაქვს... მთელი ჯგუფი ადგილზეა მხოლოდ ის იგვიანებს. დაძაბული ველოდები, როდის

არანორმალურები (სრულად)

„სახლში დამხვდი!“.მოკლე ტექსტურმა შეტყობინებამ გულ-მუცელი ერთიანად აუწვა.თვეების განმავლობაში არანაირი კონტაქტი არ ჰქონია და არც ცდილობდა,ინიციატივა გამოეჩინა.არ ელოდა მისგან ამ ნაბიჯს. სამსახურიდან საშინლად დაღლილი მივიდა სახლში და თავს უფლება არ

ოიზისი( XXV, დასასრული)

-გამიმეორე. მარიტა მის უკან , აივნის კარში არეკლილ საკუთარ თავს უყურებს და ისე ეუბნება. -აღარ მიყვარხარ. -არა! შემომხედე- მარიტა მისკენ არ იხედება- ბლუმ შემომხედე.

შემთხვევითი შეხვედრა (თავი მეშვიდე და თავი მერევე)

ტელეფონი მაგიდაზე დადო. ხმა აღარ ესმოდა, მაგრამ სიტყვები მაინც ჩაესმოდა - „სახლში ვართ“. ეს სიტყვები, ნელა და მტკივნეულად ხვდებოდა გულში. ფანჯრიდან ღამე მოჩანდა - ბნელ, უძრავ ჰაერში საავადმყოფოს შუქები ირეკლებოდა, ისევე როგორც მისი ფიქრები. ნელა