ნამდვილი სიყვარული (8)

დღეები გადიოდა, ნიკი ჯიუტად განაგრძობდა იმის მტკიცებას რომ ჩვენს შორის ყველაფერი მორჩა, ეს საშინლად მაცოფებდა და ჩემდა უნებურად ჯავრს ნინიზე ვიყრიდი, ის ჩემსა და ნიკს შორის იჭყლიტებოდა -დილამშვიდობისა ელი -მე სამზარეულოში შევედი ჯერ კიდევ პიჟამაში

ცოდვების გამო?..(22)

ყოველთვის მაინტერესებდა ადამიანის ნებისყოფასა და მოთმინებას, ზღვარი სადამდე აქვს?.. იქამდე-სანამ ყველაფერს დაკარგავ! იქამდე-სანამ შენ სულს შეეხებიან?! როცა შენთვის დასასრულის დასაწყისი დადგა და მას ვერ ეწინააღმდეგები, ამიტომ ხდები რადიკალური და

ს/ა ისევ

ნიკუშა რაზმაძე ,რომ გავიცანი 8 წლის ვიყავი ახალი გადმოსული იყო ჩვენს სკოლაში და ცოტა გარიყულივით იდგა ხოლმე მე ნატუკას და კესოს მეტი რა გვინდოდა ზოგადად ცელქი და ხალისიანი ბავშვები ვიყავით და ნიკუშასაც ადვილად დავუმეგობრდით მერე იყო მიშკა რუსია

სამი გზა [სრულად]

შემოდგომის მიწურულს, ზღვისპირა ქალაქში მანქანებისგან თითქმის თავისუფალი იყო მთავარი გზა. გზის ერთ მხარეს მაღალი შენობები აჭიმულიყო, მეორე მხარეს კი მარადმწვანე ნაძვები შეჯგუფულიყვნენ. მათში ვიწრო ბილიკი შეიმჩნეოდა, რომელსაც ზღვის ნაპირზე გაჰყავდით.

აბრამი

ვიდრე ღმერთი ბჭობდა, და ბაყაყები გუბიდან ხალიჩაზე ხტებოდნენ, ბავშვი დავიბადე და აბრამი დამარქვეს.

სიმშვიდემდე შეშლილი(6)

-რატო უნდა გატყუებდე ...ვიღაც სტუმარი იქნებაო და სასურველია ყველა იყოთო ნუ არ მოგკლავენ,მაგრამ ...მოკლედ წავედი მე მოვიდა ლექტორი იმედია საღამოს გნახავ ბოლოს გადავწყვიტე წასვლა ,მართალია ვერ ვიტან ამდენჯერ გადაწყვეტილების შეცვლას და ყოველთვის ცუდად

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 10 თავი

დატოვე შენს საძინებელში,რომ უფრო კარგად ემოქმედა და სისრულეში მოეყბვანა თავისი ჩაფიქრებული გეგმა. ვერასოდეს ვერ გაიცნობ ქალს და ვერასოდეს ვერ ისწავლი ჭკუას შენ,ასეთი ბატი იქნები სულ.უთხრა ალეკომ. ---მოვკლავ და არ შემაჩეროს ვინმემ,გესმით?არავინ არ

ძველი პიანინო - 48

მხატვარი ისე იყო მოგონებებში გადავარდნილი, რომ არაფერი ესმოდა მიმი რასაც ეჭიკჭიკებოდა... საშინლად არეულ და დაბინძურებულ სახელოსნოში, მიმიმ შემოსვლისთანავე დასუფთავება შესთავაზა, მართალია ეზარებოდა, მაგრამ აბა ვინ მოასვენა?.. დიდი ხნის დაკარგული და

თამაში თავი 2

გულგახეთქილი ვიფართხუნებ ტანსაცმელს და ოთახის ფლოსტებით გავრბივარ გარეთ... მანქანაში ვხტები და ნამდვილ გიჟს დამსგავსებული მივემართები მეიდანზე... თმა გაჩეჩილი თვალებ ჩაწითლებული და თანაც ჩუსტებით... მეცინება მაგრამ ახლა სიცილის დროა?! მანქანას

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 5)

რამდენიმე კვირის შემდეგ თავის ტკივილმა ძალიან რომ შემაწუხა და ამას მხოლოდ სანდრო აღარ ამჩნევდა გადავწყვიტეთ ექიმთან წავსულიყავით. ნუ დედას გადაწყვეტილება უფრო იყო ჩემი იქ წასვლა და იგივეე პროცედურების გავლა ვიდრე ჩემი. ხუთშაბათი დღე იყო. სკოლაში არ