Human Sadness

5°- ია..წვიმის წვეთების ხმა ისმის გარედან, თითქოს ერთმანეთს ასწრებენ სახურავზე დაცემას.სამსახურში მაგვიანდება და საჩქაროდ ვდგები საწოლიდან. მაინც და მაინც ამდროს მიჭირს ყურსასმენების პოვნა როდესაც მაგვიანდება და უხასიათოდ ვარ. როგორც იქნა

კომენტარის გარეშე (თავი 6)

_გადავიფიქრე._ნინა წამში დაბრუნდა იატაკზე და პერანგი სწრაფად მოიცვა. შებრუნებას აპირებდა, მაჯებში ხელი რომ მოუჭირეს და პირვანდელ პოზიციაში დააბრუნეს. უჭირდა, მაგრამ მამაკაცის ანთებულ თვალებს თავისი თაფლისფერები თამამად გაუსწორა.

დოროთე (თავი პირველი)

ოჰ რა მშვენიერი ღამეა, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა.... რა სასიამოვნოდ დავხურავ ამ მოლურჯო ღამის რრუბლებში..აი ისიც სადაც არის მომიახოლვდება ჩემიშვებიერი ელეონორა, რა ლამაზი და ფაქიზი ხარ?!... როგორც იქნა გულში

შენი უღელი (სრულად)

დაისვა. -შენთან წინადადება მაქვს… -რა წინადადება? -მინდა შენთან ერთად მცირე სოციალური ჯგუფი შევქმნა.-სერიოზული იყო კაცი -შენ რა, დამცინი?-წამოდგომა დააპირა თინათემ მაგრამ დაიჭირა დავითმა.

ქაღალდის ჭიქა თავი 1

ცალი თვალით გახედა პატარა ქაღალდის ჭიქას და სცადა მასზე გამოხატული სმაილის მსგავსი ემოციის გამეორება. ზუსტად გამოუვიდა, თუმცა თავად ვერ მიხვდა.

სარკევ სარკევ მითხარი (თავი პირველი)

_ანა, ჰეი ანა!_ ვეძახდი და ვერაფრით მოვახედე. ფანჯარასთან იდგა, უფრო სწორედ ფარდის მიღმა და როგორც სნაიპერი არჩეულ სამიზნეს ისე მისჩერებოდა ქუჩის გადაღმა მდგარ მომავალ მსხვერპლს._ ანაა, შენ გამოგაშტერა კუპიდონმა! მითხარი რა ჯანდაბას შეჭამ?

სადგური N 6 თავი პირველი

_ჯანდაბას! სამაგიეროდ მათ ვნახავ!_ ვუთხარი საკუთარ თავს და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე. თუმცა ნამდვილად არ მიფიქრია მაშინ, რომ ჩვენ ყველა ერთად, საოცარ და დაუჯერებელ თავგადასავალში მივიჩქაროდით....

მწვანე ლაქა (სრულად)

Დაწოლის წინ ჩემი საძინებელი ოთახის ფანჯარა სქელი ფარდების დახმარებით ჩავაბნელე ,რომ დილითაც კარგად გამომეძინა, თუმცა ვინ გაცდის. ახალ გამოღვიძებულმა თვზე საბანი წავიფარე, -იმედია უკან გაბრუნდება და არ გააგრძელებს ისევ კარზე კაკუნს.

ჩვენი ხის სახლი (თავი III)

-რაო პატარავ,ხომ არ გეშინია უჩემოდ? - ჩემთან ძალიან ახლოს მოდის და მტაცებელის ღიმილით მაკვირდება. -ააა არააა. - ისე ახლოსაა,მის ცხელ ამონასუნთქს ვგრძნობ და სუნთქვა მეკვრის.

კომენტარის გარეშე (თავი 5) 18+

_რა მოხდა, აქამდე არ გიმხელდნენ, რომ რობოტი ხარ? ეგ ზღაპრები თქვენს ამომრჩევლებს მოუყევი, ჩემზე არ მოქმედებს. _ვხვდები, მგონი უფრო გაბრაზებ._ჩაეცინა, მწარედ. _აჰ, ეტყობა გრძნობების ამოცნობის ფუნქციაც დაგემატა, რაღაც აფგრეიდია._არ წყვეტდა მის