სულის აჩრდილი ΙΙΙ

"მისტიური შეხვედა" მხოლოდ რამდენიმე წამს გაგრძელდა, რეალობას მალევე დაუბრუნდნენ და რეზიდენციისკენ დაიძრნენ. -ეს სილუეტი დაგყვებოდა თან? მის სახეს ხედავ? გაოგნებუკი ვივიენი კიტხვებს არ წყვეტდა

წარსული არ გვტოვებს. (II თავი)

—დრო გადის, ყველა და ყველაფერი იცვლება, მაგრამ შენ არა ენენე..... მისი სახელი ზუსტად ის წარმოთქვა, როგორც მხოლოდ თვითონ ეძახდა.

კესანები (თავი მესამე)

კესანეს არსებობა მის წარსულს მალამოდ ედებოდა და ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო მისი გამოსავალი, ცხოვრებისკენ მობრუნების ნათელი გზა. ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო ყველა ამოვსებული ორმოს მიზეზი მის ცხოვრებაში, მას შეეძლო დაცემულის წამოყენება და სწორედ მას

ვინმე სხვა (თავი 12)

ცივი საღამოა. ოჯახში ყველანინსახლში ვართ და მზესუმზირასთან ერთად ბჭორაობთ, მე დედა ჩემი ძმა და მე.

შენი სიცილი მიყვარს

მე შენი სიცილი მიყვარს, შენი ჩაღიმება ნელი. თვალების სიანცე ავი, და მზერა ნათელზე ბნელი.

ნაბიჯებს შორის (თავი 2) 18+

ჩემი მეორე მეწყვილე ტეო უკმაყოფილოა - სხეული გუშინდელი შეხებების რიტმს მიჰყვება და არა მას. სარკიდან მის ანარეკლს ვხედავ. ჩემსკენ მომართულ მზერას. - "რა იყო პატარავ არ მოგწონს სხვისი ხელები ჩემს სხეულზე"? - ვეკითხები უთქმელად.

ჰერმესის სონატა (სრულად)

მის სახლში ერთი ოთახია. ეს ოთახი ვერც სინათლეს იტევს და ვერც თავის მაცხოვრებელს. სინათლე უღიმღამო და უმნიშვნელოა ქალაქისთვის. ათასი ფანჯრიდან გამოტყორცნილ ნათებაში იკარგება და სულაც არ აფიქრებინებს გამვლელს, რომ სადღაც მისი თანამოქალაქე

ტიციან!

ტიციან, შენი მიხაკები ქარში გაბნეულა. შენი ცისფერი თვალები კი ციდან გვიყურებს.

შე'მიყვარდი (8)

დაჭერილებიდანაც რამდენიმე დაჭრილიაო ... სხვადასხვა საავადმყოფოში გადაანაწილეს როგორც ვიცი _შენი ბიჭი შმაგისთანაა ,გუშინ უკეთებდა ოპერაციას

საკუთარ სიღრმეში ჩაძირულის ფიქრები

ძალიან დავიღალე. იმდენად დავიღალე, რომ მგონია უკვე ვეღარასდროს დავისვენებ. თითქოს ჩემსავე სიღრმეში ჩავიძირე და ვეღარ ამოვდივარ.