თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 10

სანამ ოთახიდან გამიყვანდნენ დავინახე როგორ მისცვივდნენ ლაშას ექიმები, მიუხედავად იმისა რომ ლაშას მიმართ საშინელ ზიზღს ვგრძნობდი, მაინც შემეცოდა, გულში დანაშაულის გრძნობამ გამიელვა, მივხვდი ეს მოსვენებას აღარ მომცემდა. თუმცა ისიც კარგად მესმოდა რომ

ჩემი ხარ (3)

-კარგი წამო მაშინ არ მოგშივდა რამე გენრიელი ვჭამოთ-შენ ხომ სულ გშია...გავხედე და გაბრაზებულმა თვალები დამიბრიალა ვიცი ხდებოდა რაღაც რომ ვერ ოყო მაგრამ აღარ ჩამაცივდა სწორედ ამიტომ მიყვარს ასე ძალიან. -კარგი ხო წავიდეთ ნუ მიბღვერ.... -ოჰ

ამბები#14 (3)

_აღარ იცოდა მერამდენედ ღამდებოდა და თენდებოდა, არც ის იცოდა რა უნდა მოემოქმედებინა , არც ის იცოდა ბიჭი როგორ მოეგერიებინა ყოველ დღე, რომ საჭმლით და წლით ხელში მოდიოდა. საშხაპეში ახსოვს დადიანი , მერე მის მატრასზე რაღაცას რომ აჭმევდა , მერე აღარ მერე

მრბოლელი გოგონა (თავი 1)

- შენ ამას შეძლებ კასანდრა - მამხნევედა ჯენსენი და თან ჩაფხუტს თავზე მიმაგრებდა.- მეშინია - ვლუღლუღებდი,და ნერვიულად ვიკრავდი ტყავის ქურთუკის ელვას- კას! არაფერზე ინერვიულო, შენ საუკეთესო ხარ! -დამიყვირა ბოლოს- ლარა მოვიდა? - ნერვიულად ვკითხე ჩემს

სულელი გოგო (1)

დადგა დილა ჩემი ადგომის ამასვერ ვიტან, რადგან სკოლაში მიწევს წასვლა და მასწავლებლებთან ჩხუბი,მაგრამ მაინც კარგ ხასიაძე ვარ. ვიცი სკოლაში მივალ და დამხვდება ჩემი ცალმხრივი შეყვარებული ანუ მე მიყვარს,მაგრამ მან არ იცის ასევე არ იცის რომ ძალიან

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯია!(სრულად)

წარმომადგენლებთან ერთად მიდიოდა რესტორნისკენ საჭირო საბუთებით,იცოდა ,რომ დიდ კომპანიასთან უნდა ეთანამშრომლა,მის კომპანიასაც საკმაოდ გაუვარდა სახელი ქალაქში ამ ორ თვეში ხოდა ეხლა ორი ძლიერი ძალა იმუშავებს,მაგრამ რაღაც ფაქტორები აშინებს ვაი და ვერ

დაბრუნება(12)

ჩქარი ნაბიჯით დავტოვე იქურობა და მანქანაში ჩავჯექი.როგორ ვატარებდი არ ვიცი მაგრამ სახლამდე მშვიდობიანად მივედი.ეგრევე ოთახში ავედი ლოგინზე დავემხე და ტელეფონმა დამირეკა.საბას სახელი რომ ამოვიკითხე ერთიანად დამეტყო გაბრაზება სიხარული და სიყვარული

ფრთაშესხმული ანგელოზი - 6

სახეზე ცრუ ღიმილი მქონდა აკრული და ირონიულად ვუმზერდი მამაკცს რომელიც დემეტრეს ელაპარაკებოდა და მე მიყურებდა ... დემეტრეს რომ შევხედე ყველა ნერვი დაჭიმული ქონდა გაბრაზბეისგან..სერიოზულად გავიფიქრე ახლა ამას ვერავინ გამოძიძგნის ხელიდანთქო...და რომ

ვამპირის ირონია 11

გოგონა სადღაც შორს, მინგრეულ სარდაფში იყო ჩაკეტილი და ხელები შეკრული ქონდა.ეტყობოდა ძალიან ძველი შენობა იყო,იქაურობას ხავსივით მოჰკიდებოდა,ობობები დაბინავებულან ყველა კუთხეში და საშინელი სინესტის სუნი იყო.ანნა გაურკვევლობაში იყო,მაკიაჟი სულ

ჭორვეულის მორჯულება (3 თავი)

და როდისაც იხსენებ როდის დაიწყო ეს ყველაფერი, აცნობიერებ რომ ეს იმაზე უფრო ადრე დაიწყო ვიდრე გეგონა, ბევრად უფრო ადრე და ამ მომენტში ხვდები, რომ ზოგიერთი რამ ცხოვრებაში ერთხელ ხდება.. არა აქვს მნიშვნელობა რამდენად ეცდები ამ გრძნობის დაბრუნებას, შენ