N433 - წითელი ნოსტალგია

ველურ სამყაროში დაბადებული თუ დათელის თავგადასავალი — საუცხოოდ ასახავს ბედნიერების წლებს და უბედურების დღეებს, რომლებიც საუკუნეების სიღრმიდან ნაზად გვესმის.

წარსული არ გვტოვებს (III თავი)

-ანუ შენ ხარ ამ ყველაფრის შემოქმედი....   —ჩაიცინა, კულონი გულის ჯიბეში ჩაიგდო და სახლში წავიდა.   მაშინ არ იცოდა, რომ ეს ინიციალები მთელ მის ცხოვრებას შეცვლიდა.      ხოლო იმ ღამით, როცა ელენეს საკუთარ საწოლში ეძინა — თავისი მზისა და იმედის 

მაპატიე. (სრულად)

-ჩემს გულს მოგცემ რომ შენ ისუნთქო და იცოცხლო,დამიბრუნდი ლარა.უნდა დამიბრუნდე შენ პირობა მომეცი და ამ პირობას ვერ დაარღვევ, დამიბრუნდი უშენოდ არავინ ვარ საყვარელო.ტკივილი ღელავს გულში, მაგრამ შენ ძლიერი ხარ და ჩემი შექმნილი ზღაპარი ასე მტკივნეულად არ

სახლი შავი ფარდებით (სრულად)

უყურებდა მათ და ფიქრობდა, როგორი იქნებოდა მისი ცხოვრება, ისიც საშუალო სტატისტიკური გოგონა რომ ყოფილიყო, ნახევარგანაკვეთური სამსახური ჰქონოდა, გამოცდებზე ედარდა, შეყვარებულთან ჰქონოდა უაზრო და ბანალური პრობლემები და ამ პრობლემებზე საუკეთესო

NEVER US 7

Ნიკა და სანდრო ერთმანეთს ძალიან გავდნენ, თუმცა სანდროსგან განსხვავებით, მას უფრო მკაცრი სახის ნაკვეთები ქონდა, თხელი ტუჩებით და მუქი თვალის ფერით გამოირჩეოდა.

არ მინდა არავინ!

მარტო ვარ, არ მინდა არავინ! სამყარო ისედაც დიდია. მხრებზე ტვირთი მაწევს ქარავნის და ჩემი იმედებიც მიდიან.

ვინმე სხვა ( თავი 14)

რამოდენიმე დღეა, რაც მის სახლის კარს ვსტუმრობ ამაოდ... კაკუნი კვლავ უშედეგოა. თიტქოს საეჭვოდ დაემთხვა, თამილას ნაამბობიდან ლუკას უკვალოდ გაქრობა. დარდი მეტად მიტევს, რაც უფრო გადის დღეები. უკვე ძალზედ დავიღალე მასთან უშედეგო სტუმრობით. ახლა უკვე

ოიზისი XXIV

-რა იყო ეს? -არაფერი. -რა უნდოდა ჩვენს განყოფილებაში? -აი ეგ საბუთები მოგიტანა და რომ არ იყავი ვუთხარი ჩემთან დაეტოვებინა

დიდი დასასრულის პატარა დასაწყისი

ერთი მოულოდნელი, შემაშფოთებელი წერილი, რომელიც მისი ცხოვრების რუტინას არღვევს. და რა იქნება შემდეგ? ამას თავად ისტორია გიამბობთ.

NEVER US 6

- Კიდევ რაზე დავნიძლავდეთ ბატონო ალექს ? Რას მთავაზობ?- გამოწვევით შემომხედა - Ჰმ არ ვიცი. - Კარგი, მე ვიცი მაშინ.- უფრო ახლოს მოიწია ჩემსკენ. - Რაზე ? თითქოს გულგრილად ვკითხე, მაგრამ გულმა ისე ამიჩუყა