ერთადერთი? ( IV თავი )

ვერ გაუძლო ცდუნებას. სავარძლებს შორის მალულად გაიხედა. თავი სავარძელზე ჰქონდა მიყრდნობილი გასვიანს, თვალები დაეხუჭა და ისე ყვებოდა მელოდიას. უცბათ გაჩერდა თავი წამოსწია და ანნას შეხედა თვალებში. ნახევრად ჩაბნელებულ სალონშიც

შეშლილი ფსიქოლოგი (9)

თვალები რომ გავახილე ისევ აუტანელი ტკივილი ვიგრძენი, უფროსწორად წვა. საშინლად მტკიოდა ჭრილობები, სისხლი მდიოდა და საშინელი ჟანგის სუნი იდგა, ის ქერა არ შემოსულა, ტკივილის მიუხედავად წამოწევა ვცადე, მაგრამ მაშინვე ბეჭების

ჭკუას მაკარგვინებს თავი 2

-მართალ გავოცდიი, და თვისს მომნუსხველი ღიმლით დამიქნიაა დაა დავიწყეე ყევლაფერიი მოუყევი დღევანდელიც კი და გაიცინაა და თქვაა -კარგია წინასწარ შეჩვევიოო.. რაა კითხვისნიშნიის თავლები მივაპყარი მხოლოდ

90-იანების ბავშვები (6 თავი)

-თავხედიი!-ჩუმად გამოსცრა მარიამმა და უკან აედევნა მამაკაცას-მე უფლება არ მომიცია,რომ შენობით მესაუბრო!-გაკაპასებული შესცქეროდა და ცოტა აკლდა,რომ რამე არ ესროლა მისთვის.-მე კიდევ არც მითხოვია ამის უფლება!

მიყვარხარ!.....(თავი 6)

ზემოთ ავედი ჩავალაგე და თან ზაზაზე ვფიქრობდი, მის თვალებში ძალიან დიდი ტკივილი და ამავედროს სიყვარული დავინახე მაგრამ იმ წყენას ვერაფერს ვუხერხებ რომელსაც ვგრძნობ, ადამიანმა რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარდა ზურგი მაქცია

რემბო

გაუფრთხილდით მათ. ისინი საუკეთესო მეგობრები არიან. ძაღლი ადამიანისადმი სიყვარულის გამო სიკვდილზეცაა წამსვლელი.საღამოხანი იყო. კორპუსის წინა ეზოში ძაღლი დარბოდა. მოუსვენრად იყო. პატრონს რაღაც ნივთი დაკარგვოდა,

მზარეულის დღიური 3

საბედნიეროდ, ვატოს არ მოუთხოვია ამეხსნა მისთვის თუ რა მოხდა ჩემს სახლში მის მოსვლამდე ერთი საათით ადრე, აღარც ზედმეტი კითხვებით მოუბეზრებია ჩემთვის თავი.გვერდით მომიჯდა, ჩემი ხელი მის ხელებში

სექსი და აღზევებული 18+ (5)

აქ სულ ტყე რატომ არის? მივაბიჯებ და თან გარემოს ვათვალიერებ. ცაში ახედვისას თეთრი ღრუბლების დანახვა მიჭირს, რადგან იმხელა ხეებია მზის სხივები ძლივს აღწევს მიწამდე. აქ არც ჩიტები და არც ცხოველები არ არიან. ტყეში მხოლოდ, ჩემი

გახრწნილი სული

უსულო საგნად ცხოვრება და რუტინულად გატარებული ნებისმიერი მომენტი, შენივე პიროვნებას უსვამს ხაზს, შენივე არსს ეწინააღმდეგება და სპობს მასში აღმოცენებულ სინათლის მარცვალს.

მზესუმზირები და მზე

შემაღლებულ მთა-გორზე ხის პატარა, ერთ ოთახიანი სახლი იდგა, ფანჯრებზე შავი ნაჭრები იყო ჩამოფარებული. სახლის კარი ღია იყო, ოთახს მხოლოდ გარედან შემოსული მზის ყვითელი სხივები და ყვითლად მოციმციმე, პატარა ნათურები ანათებდა.