გამიზნული შხამი #9 (+18)

-შენ ბიჭო სულ გააფრინე?! -არა, ნუ შეიძლება ცოტა გავაფრენინე.- ხელიდან კოლოფი გამომტაცა ნატალიამ და განაგრძო-ჩემი იდეა იყო, გაგიჩალიჩეთ. თორემ, ეგეთი ადრენალინის მოყვარულიც არვარ პოლიციელებს რომ ვეგონკაო. მომდევნო ოცი წუთი ოთხმა ადამიანმა სიგარეტის

ჩემი გახდები (4)

-მამა შენგან ამას ნამდვილად არმოველოდი მამა,რომელიც მთელი ბავშვობა ხელში აყვანილი მატარებდა ასე უბრალოდ ჩემს უკითხავად თანხმდება,რომ ჩემს თავს გაატანს ჩემთვის სრულიად უცხო კაცს.მეგონა დამიცავდი ასეთებისგან მეგონა,რომ სხვა მამებივით არასდროს

მზარეულის დღიური 4

გაზაფხული ნელ-ნელა შეპარულიყო ბუნებას, ციოდა, თუმცა დღე საგრძნობლად მომატებულიყო, ამიტომ ექვსი საათის ნაცვლად, ახლა შვიდზე იწყებდა შებინდებას. ჩვენ დაახლოებით ექვსზე დავბანაკდით, ამიტომ მშვენიერი დრო იყო

დასასრულის ბედნიერი დასაწყისი(თავი პირველი)

-ასეც ვიცოდი ახლა დარწმუნებული ვარ მასთან იქნებიან და გალამაზებულიც ეყოლებათ-სიცილი დავიწე,ალბათ გაგიკვირდებათ შეყვარებულის დაშორებას ასე ადვილად როგორ შეხვდაო მაგრამ გეტყვით რომ მან ისეთი

ბიზნესის საქმეები(თავი პირველი)

გახდა ოცი კილო გეგონებოდათ გგონიათ რომ არ ჭამდა რამეს უბრალოდ გახდა ალბათ იმიტომ რომ პატარა რომ იყო მაშინ უფრო მარტივად სივდებოდა,მოკლედ ამ გოგომ როცა სამხატვრო აკადემია წარმატებით დახურაგადაწყვიტა თავის

ლექსი მონატრებაზე

სანთელი იწვის, სანთელი დნება,ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება,ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.სანთელი დნება და ფიქრი რჩება,სიქუმე დგება და ღამე კრთება,ღამის წყვდიადში ცა იძირება

სამიზნე || (თავი 8)

-ჩაფიქრებულმა აწია ანდრიამ თავი და ქალს სახეზე დააკვირდა, მიხვდა ლიზას მოუთმენლობის მიზეზს. -არა ლიზა, მადლობა, გემრიელად მიირთვი_ღიმილით დაუქნია თავი ქალს და მოსულ იდეაზე წინასწარ გაეცინა.

შეუმჩნეველი [4]

-ჯანმრთელობა,კარგად დაიფარე,აკი გითხარი გავცივდებით მეთქი! ჯიუტო,იჯექი ახლა კატროფილის ტომარაში გახვეულივით და აცემინე. -ერთ დაცემინებას გადამაყოლე ახლა,მიდი ჩაი მოადუღე და მერე დამიჯექი აქ და მიკითხე ლექციები,რომ ხროხინებ ბებერი ძაღლივით.

ყველა'ფერი(თავი 8)

-პატარა ბავშვივით რომ ყოფ მაგ ენას არ გრცხვენია?-კითხა დემეტრემ სიცილით,ისე რომ არც შემობრუნებულა.-წამო წამო.კარგად ერთობოდნენ:იგუნდავეს,პატარა ბავშვებს ეთამაშნენ.ანა ხალისობდა იმაზე თუ როგორ აგიჟებდა დემეტრე ბებიამისს.მერე თინამ დემეტრეს პატარაობის

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეოთხე თავი)

სააბაზანოში შევედი,კბილები გამოვიხეხე,ხელ-პირი დავიბანე და შენდეგ გამოვიცვალე.გამოვედი თუარა,დედა შემეფეთა კინაღამ შევეჯახე. -ოჰ საყვარელო,როგორ გეძინა?მკითხა დედამ.კიდევ გამახსენდა გუშინდელი ამბავი,დამბურძგლა.დედას კი თვალები უნათებდა,თითქოს რაღაც