მარტის სიგიჟე (2)

-რა? თაგვი? -მგონი პანიკა დამეყო-ახლა გადავირევი! არა, დამშვიდდი, დაწყნარდი მგონი სხვა ხმაა - ვამშვიდებდი ჩემ თავს ფიქრებში და ნელ-ნელა ვცდილობდი თვალების გახელას. აშკარად ვიწექი, თუმცა ეს ჩემი ოთახი არ იყო. ღია ფერის კედლები,

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეხუთე თავი)

დამიანე სუნთქვაშეკრული და გაშეშებული იყო,არ იცოდა რა გაეკეთებინა,გაოგნებული და დაბნეული იდგა,მხოლოდ ის მოახერხა,რომ ნელი ნაბიჯებით გასულიყო სტუდიის შესასვლელში,სადაც ანა და ლუკა ისხდნენ.

ორი სხვადასხვა თვალი [თავი 2]

ხმაური... ვგრძნობ ვიღაც თავზე მადგება და მეძახის. თავის წამოწევა არ შემიძლია. თვალებს ძალა არ ეყოთ, რომ ის სახე შემეცნო, რომელიც თავს დამტრიალებდა. "გონი დაკარგა" - გავიგონე და მეტი აღარაფერი მახსოვს.

გამიზნული შხამი #9 (+18)

-შენ ბიჭო სულ გააფრინე?! -არა, ნუ შეიძლება ცოტა გავაფრენინე.- ხელიდან კოლოფი გამომტაცა ნატალიამ და განაგრძო-ჩემი იდეა იყო, გაგიჩალიჩეთ. თორემ, ეგეთი ადრენალინის მოყვარულიც არვარ პოლიციელებს რომ ვეგონკაო. მომდევნო ოცი წუთი ოთხმა ადამიანმა სიგარეტის

ჩემი გახდები (4)

-მამა შენგან ამას ნამდვილად არმოველოდი მამა,რომელიც მთელი ბავშვობა ხელში აყვანილი მატარებდა ასე უბრალოდ ჩემს უკითხავად თანხმდება,რომ ჩემს თავს გაატანს ჩემთვის სრულიად უცხო კაცს.მეგონა დამიცავდი ასეთებისგან მეგონა,რომ სხვა მამებივით არასდროს

მზარეულის დღიური 4

გაზაფხული ნელ-ნელა შეპარულიყო ბუნებას, ციოდა, თუმცა დღე საგრძნობლად მომატებულიყო, ამიტომ ექვსი საათის ნაცვლად, ახლა შვიდზე იწყებდა შებინდებას. ჩვენ დაახლოებით ექვსზე დავბანაკდით, ამიტომ მშვენიერი დრო იყო

დასასრულის ბედნიერი დასაწყისი(თავი პირველი)

-ასეც ვიცოდი ახლა დარწმუნებული ვარ მასთან იქნებიან და გალამაზებულიც ეყოლებათ-სიცილი დავიწე,ალბათ გაგიკვირდებათ შეყვარებულის დაშორებას ასე ადვილად როგორ შეხვდაო მაგრამ გეტყვით რომ მან ისეთი

ბიზნესის საქმეები(თავი პირველი)

გახდა ოცი კილო გეგონებოდათ გგონიათ რომ არ ჭამდა რამეს უბრალოდ გახდა ალბათ იმიტომ რომ პატარა რომ იყო მაშინ უფრო მარტივად სივდებოდა,მოკლედ ამ გოგომ როცა სამხატვრო აკადემია წარმატებით დახურაგადაწყვიტა თავის

ლექსი მონატრებაზე

სანთელი იწვის, სანთელი დნება,ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება,ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.სანთელი დნება და ფიქრი რჩება,სიქუმე დგება და ღამე კრთება,ღამის წყვდიადში ცა იძირება

სამიზნე || (თავი 8)

-ჩაფიქრებულმა აწია ანდრიამ თავი და ქალს სახეზე დააკვირდა, მიხვდა ლიზას მოუთმენლობის მიზეზს. -არა ლიზა, მადლობა, გემრიელად მიირთვი_ღიმილით დაუქნია თავი ქალს და მოსულ იდეაზე წინასწარ გაეცინა.