დასასრულის დასაწყისი. (სრულად)

-როგორ არის, არ იმჩნევს მაგრამ ნერვიულობს.თქვა გიორგიმ და ალექსანდრეს უყურებდა. -ევა ასეთია არასოდეს არ იმჩნევს, თუმცა გულში ინახავს წყენასაც და სიყვარულსაც.

გარიგება +18 - თავი 2

უფრო ახლოს მიმიზიდა თავისკენ. მისი თვალები ჩემსას კიდევ ერთხელ შეხვდა და ჩვენი სხეული მუსიკის რიტმს აყვა. გული საშინლად მიცემდა და მინდოდა მცოდნოდა ესმოდა თუ არა მას ჩემი გულის ცემის ხმა. ჩვენი ტუჩები მილიმეტრების დაშორებით იყო ერთმანეთისგან.

ვინმე სხვა (თავი 13)

დედამ ცოტახნით დაგვტოვა მე და თამილა დეიდა... ჩემთან მარტოდ დარჩენიმა, წამით არ მომაშორა მზერა. მე კი პერიოდულად თვალს ვარიდებ. დუმილი თავად მან დაარღვია როდესაც მე უკვე აღარ ვიცი თვალი სად შევაჩერო. თამილა: სალი შვილო, შეფასების თანდასწრებით არ

გარიგება +18 - თავი 1

ჩურჩულმა მთლიანად გადაუარა დარბაზს. დავინახე, რომ ჯერ დარბაზში რამდენიმე დაცვა შემოვიდა და შემდეგ ის.. დანიელ დადეშქელიანი. ადამიანი, რომლის ცოლიც უნდა გავმხდარიყავი.

ოიზისი XXIII

-არა არ გაბედო მაგის სროლა. მარიტა უკან უკან მიიწევს, წინ გაწვდილი ხელითა და სიცილით. მის წონ მდგომ მის სიყავრულს, ერთპ-ერთ მათგანს მაინც, კი გამაფრთხილებლად უყურებს, ისე თითქოს ამ ყველაფრით არ ერთობოდეს. აქ წამოსვლა ხომ სწორედ მაგ ადამიანის იდეა

ბედისწერა

მინდოდა ჩვენი ისტორია დამეწერა და მას კიდევ ერთხელ ეცოცხლა ფურცლებზე. ეს ჩემი ამბავია...

შე'მიყვარდი (10)

ნათიამ გონება დაკარგაო და ისიც იქეთ გაიქცა . სოფიო ისე წავიდა დუდა აღარ უნახავს. ათასი აზრი გაუჩნდა თავში ისევ ,სული შეუხუთა გაურკვევლობამ.

ოიზისი(XXII)

-ისევ არ გადარდებს? ისე რომ მას არ უყურებს, ჯანჯღავა დაბოხებული, წინასწარ იმედგაცრუებული ხმით ეკითხება. -და შენ? ისევ გიყვარს? მარიტა მის ხელს თავისაში იქცევს და ტუჩებთან მიაქვს.

სატყუარა ქარიშხლისთვის ( თავი 3 )

მისი ძმა ელოდებოდა თოვლს, გუნდაობას, სახლის გვერდით თოვლის ბაბუს აშენებას…  ვერ უპასუხა ბიჭმა.   დახარა თავი და გვერდით გაჰყვა დამშვიდებულ გოგოს.  თოვლი შლიდა მათ ნაკვალევს. აქრობდა ყველა მტკიცებულებას.

შემთხვევითი შეხვედრა (თავი მეხუთე და თავი მეექვსე)

ზოგი ჭრილობა არ ჩანს- უბრალოდ, სუნთქვისას წვავს. წლები გადის, მაგრამ ტკივილი არ ცხრება, ისევე, როგორც სიმართლე, რომელიც ჩუმად ცხოვრობს ჩვენში. ის ზოგჯერ ჩრდილივით დაგყვება, და მაშინ ჩნდება, როდესაც ყველაზე ნაკლებად ელოდოდები.