ოიზისი XXIII

-არა არ გაბედო მაგის სროლა. მარიტა უკან უკან მიიწევს, წინ გაწვდილი ხელითა და სიცილით. მის წონ მდგომ მის სიყავრულს, ერთპ-ერთ მათგანს მაინც, კი გამაფრთხილებლად უყურებს, ისე თითქოს ამ ყველაფრით არ ერთობოდეს. აქ წამოსვლა ხომ სწორედ მაგ ადამიანის იდეა

ბედისწერა

მინდოდა ჩვენი ისტორია დამეწერა და მას კიდევ ერთხელ ეცოცხლა ფურცლებზე. ეს ჩემი ამბავია...

ოიზისი(XXII)

-ისევ არ გადარდებს? ისე რომ მას არ უყურებს, ჯანჯღავა დაბოხებული, წინასწარ იმედგაცრუებული ხმით ეკითხება. -და შენ? ისევ გიყვარს? მარიტა მის ხელს თავისაში იქცევს და ტუჩებთან მიაქვს.

სატყუარა ქარიშხლისთვის ( თავი 3 )

მისი ძმა ელოდებოდა თოვლს, გუნდაობას, სახლის გვერდით თოვლის ბაბუს აშენებას…  ვერ უპასუხა ბიჭმა.   დახარა თავი და გვერდით გაჰყვა დამშვიდებულ გოგოს.  თოვლი შლიდა მათ ნაკვალევს. აქრობდა ყველა მტკიცებულებას.

შემთხვევითი შეხვედრა (თავი მეხუთე და თავი მეექვსე)

ზოგი ჭრილობა არ ჩანს- უბრალოდ, სუნთქვისას წვავს. წლები გადის, მაგრამ ტკივილი არ ცხრება, ისევე, როგორც სიმართლე, რომელიც ჩუმად ცხოვრობს ჩვენში. ის ზოგჯერ ჩრდილივით დაგყვება, და მაშინ ჩნდება, როდესაც ყველაზე ნაკლებად ელოდოდები.

კესანები (თავი მეოთხე)

-კესანე-მისი სახე ხელებში მოიქცია და მის სახესთან ამოიჩურჩულა-კესანე, რა ლამაზი ხარ, კესანე-განუწყვეტლივ იმეორებდა ქალის სახელს. -გთხოვ ნუ მეხები, გთხოვ, მერე ხომ მაინც უნდა მიმატოვო-ჩურჩულებდა კესანეც, მაგრამ ყველა კაცის შეხებაზე თვალები ელულებოდა.

ტიტების მდელოში

წიგნი მოგვითხრობს ობოლი გოგონაზე, რომელიც წლების მარტოობასა და ტკივილს შეჩვეულია, სწავლას იწყებს თბილისის ერთ-ერთ ცნობილ უნივერსიტეტში. ახალი ეტაპი მის ცხოვრებაში იმედის ნაპერწკალს აღვიძებს — განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც მტკივნეულად დაშორდა ყოფილ

ამბობენ, დიდ სიყვარულს დიდი სიძულვილი მოსდევსო.

ამბობენ, დიდ სიყვარულს დიდი სიძულვილი მოსდევსო. არ მჯეროდა და ვერ წარმომედგინა-როგორ შეიძლებოდა ის ადამიანი,

ჯადოსნური სამყარო

ყველას გვაქვს ოცნებაში ჩვენი ჯადოსნური სამყარო. სამყარო, რომელიც მხოლოდ ჩვენში არსებობს. სამყარო, რომელიც განსხვავდება ჩვენ ირგვლივ არსებული შავ-თეთრი სამყაროსგან.

სულის აჩრდილი ΙΙΙ

"მისტიური შეხვედა" მხოლოდ რამდენიმე წამს გაგრძელდა, რეალობას მალევე დაუბრუნდნენ და რეზიდენციისკენ დაიძრნენ. -ეს სილუეტი დაგყვებოდა თან? მის სახეს ხედავ? გაოგნებუკი ვივიენი კიტხვებს არ წყვეტდა