კესანები (თავი მესამე)

კესანეს არსებობა მის წარსულს მალამოდ ედებოდა და ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო მისი გამოსავალი, ცხოვრებისკენ მობრუნების ნათელი გზა. ხვდებოდა, რომ სწორედ ის იყო ყველა ამოვსებული ორმოს მიზეზი მის ცხოვრებაში, მას შეეძლო დაცემულის წამოყენება და სწორედ მას

ვინმე სხვა (თავი 12)

ცივი საღამოა. ოჯახში ყველანინსახლში ვართ და მზესუმზირასთან ერთად ბჭორაობთ, მე დედა ჩემი ძმა და მე.

შენი სიცილი მიყვარს

მე შენი სიცილი მიყვარს, შენი ჩაღიმება ნელი. თვალების სიანცე ავი, და მზერა ნათელზე ბნელი.

ჰერმესის სონატა (სრულად)

მის სახლში ერთი ოთახია. ეს ოთახი ვერც სინათლეს იტევს და ვერც თავის მაცხოვრებელს. სინათლე უღიმღამო და უმნიშვნელოა ქალაქისთვის. ათასი ფანჯრიდან გამოტყორცნილ ნათებაში იკარგება და სულაც არ აფიქრებინებს გამვლელს, რომ სადღაც მისი თანამოქალაქე

ტიციან!

ტიციან, შენი მიხაკები ქარში გაბნეულა. შენი ცისფერი თვალები კი ციდან გვიყურებს.

შე'მიყვარდი (8)

დაჭერილებიდანაც რამდენიმე დაჭრილიაო ... სხვადასხვა საავადმყოფოში გადაანაწილეს როგორც ვიცი _შენი ბიჭი შმაგისთანაა ,გუშინ უკეთებდა ოპერაციას

საკუთარ სიღრმეში ჩაძირულის ფიქრები

ძალიან დავიღალე. იმდენად დავიღალე, რომ მგონია უკვე ვეღარასდროს დავისვენებ. თითქოს ჩემსავე სიღრმეში ჩავიძირე და ვეღარ ამოვდივარ.

დაცემული ანგელოზები

გალაკტიონში არის დემონი, შენში კი უფრო ანგელოზია. გალას სულ ჰქონდა ვერმუტის ბოთლი ვარდი უბრალოდ ავგაროზია.

ოიზისი XXI

რაკლი კვირისტავზე ჰკოცნის და თან მზერას მის თვალებს არ აშორებს. -არ ჩამოხვალ ბლუმ? -არა. შენ ამო. -მე? სიგიჟეა არ მინდა. მიდი ჩამო უკვე, ან ეგ მომეცი.

კესანები (თავი მეორე)

ქალი მისკენ დაწია, მარწუხებში მოიქცია, საუბარი არ შეეძლოა, ასეთ დროს ვერაფრით ანუგეშებდა. კესანეს ცრემლებმა გულ-მკერდი დაუსველა. თმაზე ეფერებოდა კაცი, საოცარი სურნელი ჰქონდა, ისეთი ბავშური და სპეტაკი.