never us 5.2

- შეყვარებული მყავს.- კიბეებზე ჩამოვჯექი და გაშტერებული მზერა მივაპყარი კარებს. - ვინ გყავს?! - გაოცებით წამოიყვირა მან. - ბახმაროში მივდივარ. - იგივე პოზაში განვაგრძობ მე. - სად? ქალო, ამიხსენი რა ხდება ? სიცხე ხომ არ გაქვს?!- შემარხია, შუბლზე

მიირთვით ცივად ! (3)

მინდა გიამბოთ კერძზე, რომელიც თავად მოვამზადე და ახლა დიდი კმაყოფილებით ვიხსნებ ინგრედიენტების სიმწარეს. მე ხომ ყველა მათგანი მთელი სხეულით დავაგემოვნე. ჯობს ცივად მიირთვათ! მერწმუნეთ, დიდი მონდომებით ვამზადებდი.

კესანები (თავი მეხუთე)

-ეს იყო შენი მიზანი? მისი ასეთის დანახვა- იმედგაცრუებული ხმა ჰქონდა მართას-უყურებ? ხედავ მას? ნაწილებად დაშალე, გაანადგურე ალექსანდრე. არავინ ყავს, რომ შენი ხელებიდან გაათავისუფლოს. -გთხოვ მართა-თვალები მაგრად დახუჭა. აღარ შეეძლო ამის მოსმენა.

გარიგება +18 - თავი 3

დავინახე როგორ შემოტრიალდა, როგორ შემათვალიერა ნელა, თავიდან-ბოლომდე და როგორ გაუელვა თვალებში აღტაცების ნაპერწკლებმა, ყბა ერთიანად დაეძაბა და გეფიცებით ერთი წუთით გულიც კი გამიჩერდა.

დასასრულის დასაწყისი. (სრულად)

-როგორ არის, არ იმჩნევს მაგრამ ნერვიულობს.თქვა გიორგიმ და ალექსანდრეს უყურებდა. -ევა ასეთია არასოდეს არ იმჩნევს, თუმცა გულში ინახავს წყენასაც და სიყვარულსაც.

გარიგება +18 - თავი 2

უფრო ახლოს მიმიზიდა თავისკენ. მისი თვალები ჩემსას კიდევ ერთხელ შეხვდა და ჩვენი სხეული მუსიკის რიტმს აყვა. გული საშინლად მიცემდა და მინდოდა მცოდნოდა ესმოდა თუ არა მას ჩემი გულის ცემის ხმა. ჩვენი ტუჩები მილიმეტრების დაშორებით იყო ერთმანეთისგან.

ვინმე სხვა (თავი 13)

დედამ ცოტახნით დაგვტოვა მე და თამილა დეიდა... ჩემთან მარტოდ დარჩენიმა, წამით არ მომაშორა მზერა. მე კი პერიოდულად თვალს ვარიდებ. დუმილი თავად მან დაარღვია როდესაც მე უკვე აღარ ვიცი თვალი სად შევაჩერო. თამილა: სალი შვილო, შეფასების თანდასწრებით არ

გარიგება +18 - თავი 1

ჩურჩულმა მთლიანად გადაუარა დარბაზს. დავინახე, რომ ჯერ დარბაზში რამდენიმე დაცვა შემოვიდა და შემდეგ ის.. დანიელ დადეშქელიანი. ადამიანი, რომლის ცოლიც უნდა გავმხდარიყავი.

ოიზისი XXIII

-არა არ გაბედო მაგის სროლა. მარიტა უკან უკან მიიწევს, წინ გაწვდილი ხელითა და სიცილით. მის წონ მდგომ მის სიყავრულს, ერთპ-ერთ მათგანს მაინც, კი გამაფრთხილებლად უყურებს, ისე თითქოს ამ ყველაფრით არ ერთობოდეს. აქ წამოსვლა ხომ სწორედ მაგ ადამიანის იდეა

ბედისწერა

მინდოდა ჩვენი ისტორია დამეწერა და მას კიდევ ერთხელ ეცოცხლა ფურცლებზე. ეს ჩემი ამბავია...