შეწყვიტე თოვა 2 თავი

ახალი დღე თენდებოდა გარეთ. სულ სამი დღე და ახალი წელი დადგებოდა. ის კი აქ იყო დამწყვდეული და თან საერთოდ არ ესმოდა, რა ხდებოდა მის თავს. _ შეწყვიტე თოვა! შეწყვიტე გესმის? შეწყვიტე უჩემოდ თოვა!_ ამოიტირა გულამომჯდარმა და სახე მოხრილ მკლავებში ჩამალა.

შესაფერისი! (ნაწილი 3)

-ამ ფარდის ნაჭერში, როგ… როგორ არ გცივა?!-გაისმა ერთი გადმოდგმული ნაბიჯის ხმა. -არ მცივა-დავიჩემე. -ძალიან თხელია და თანაც როგორი მოკლეა-ამას მეორე გადმოდგმული ნაბიჯი მოყვა

სხეულს მიღმა (სრულად)

წამები წუთებად იქცევიან, წუთები საათებად, საათები კი თავის მხრივ დღეებად და ერთი მეორეს მიყოლებით მიდიან, თითქოს ეს ჩევულებრივი ამბავია, მაგრამ რა ხდება მაშინ როცა შენი ცხოვრება ქვია და უშენოდ გადის?!

მიზანი ვიყო ბედნიერი (სრულად)

იქნებ ეს ისტორია იმაზე მეტია, ვიდრე ერთი გოგოს ემოციები... იქნებ ეს სიყვარულია, რომელიც შენშიც ცხოვრობს... იქნებ ეს რომანი უფრო რეალურია, ვიდრე წარმოგიდგენია...

მარტოობის გასაღები

ლექსი სევდის და მარტოობის ღრმა განცდებს ასახავს, სადაც ავტორი ებრძვის საკუთარ ტკივილებს და ეძებს სიმშვიდეს. მისი გული სავსეა სიბნელით, თუმცა, იმედის ნაპერწკალი მაინც ცოცხლობს. ავტორი მიხვდა, რომ მხოლოდ საკუთარ თავს შეუძლია შეუნარჩუნოს ნუგეში და

მწვანე ლაქა ( თავი 20 )

როგორც ჩანს ძილის წამლებმა და ვაჟას მეშვეობით მიღებულმა სტრესმა ჩემზე იმოქმედა, როცა ჩამეძინა დილა იყო. ახლა კი ჩაბნელებულ ოთახში გავახილე თვალები, მამიდას რომ არ შევეღვიძებინე ალბათ მეორე დილამდე უპრობლემოდ გამოვიძინებდი. ახლა მისაღებ ოთახში

უცხო(12)

გოგონები ერთად მიდიან ბარში, მღელვარებასა და მხიარულებაში ერთად ივიწყებენ პრობლემებს. მირა და ემა ერთობლივ გართობაში ეძებენ გათავისუფლებას. სასმელი, მუსიკა, ცეკვა — ყველაფერი ემა ცდილობს, რაც შეიძლებოდა, გიორგიზე აღარ ეფიქრა, მაგრამ ეს უჭირს.

შესაფერისი! (ნაწილი 2)

-გამაგებინეთ რამოხდა, თორემ გასკდა გული. -ახრჩობდა! ამისდედამოვ***ნ!-დაიყვირა უჩამ და ისევ სცადა ძმაკაცის მკლავებიდან განთავისუფლებას. -არგინდა..-ვცადე ჩემი ძმის გაჩერება. -რას შვრებოდა?!-ხმაწართმეულმა

ზღვისფერი (სრულიად)

სიბნელეა, ტალღების სასიამოვნო ხმა ისმის, ქვიშაზე ჩემი საყვარელი ვარდისფერი პლედი მაქვს გაფენილი, ყოველ წამს, თავს ახალი ფიქრების კორიანტელი მატყდება და მოსვენების საშუალებას არ მაძლევს.

მწვანე ლაქა თავი 19

ღია კარებში ვდგავარ, რამდენიმე წუთის წინ ვაჟა რომ იდგა იმ ადგილას, მისი ნათქვამი ბოლო სიტყვები დანასავით მესობა გულში, უნდა ვესაუბრო თორემ, ეჭვი რომელიც გონებაში შემომიგდო წუთების წინ , ბუდეს დაიდებს, ისე გაიზრდება შინაგანად შემჭამს და თავისუფლად