საკუთარ სიღრმეში ჩაძირულის ფიქრები

ძალიან დავიღალე. იმდენად დავიღალე, რომ მგონია უკვე ვეღარასდროს დავისვენებ. თითქოს ჩემსავე სიღრმეში ჩავიძირე და ვეღარ ამოვდივარ.

დაცემული ანგელოზები

გალაკტიონში არის დემონი, შენში კი უფრო ანგელოზია. გალას სულ ჰქონდა ვერმუტის ბოთლი ვარდი უბრალოდ ავგაროზია.

ოიზისი XXI

რაკლი კვირისტავზე ჰკოცნის და თან მზერას მის თვალებს არ აშორებს. -არ ჩამოხვალ ბლუმ? -არა. შენ ამო. -მე? სიგიჟეა არ მინდა. მიდი ჩამო უკვე, ან ეგ მომეცი.

კესანები (თავი მეორე)

ქალი მისკენ დაწია, მარწუხებში მოიქცია, საუბარი არ შეეძლოა, ასეთ დროს ვერაფრით ანუგეშებდა. კესანეს ცრემლებმა გულ-მკერდი დაუსველა. თმაზე ეფერებოდა კაცი, საოცარი სურნელი ჰქონდა, ისეთი ბავშური და სპეტაკი.

ვინმე სხვა ( თავი 11 )

უკვე საკმაო ხანი დავყავი, ასე თმენით და მომღიმარმა, სტუმრების წინაშე. დედას კი ისე უჭირავს თავი რომ არც კი იმჩნევს რომ ჩემი ეს მზერა ყალბია რომ რეალურად უზომოდ ვცხარდები.

თვე მგლოვიარე

მისი გრძნობები ბობოქრობს ღამით ჭექს, ელვას ვითარც ვაჟკაცი, ქვრივი.

ადამიანო!

ისეთი მზეა, ზამთარში რომ ტერფებს აგიწვავს, სისხლს აგიჩქროლებს და მოგანდომებს ფეხსაცმლის გახდას.

თავისუფლების ფანჯარა

ყაზბეგის სიჩუმეში დამალული საუბარი საკუთარ თავთან

კესანები(თავი პირველი)

-ელიზაბეთ..-თავისთვის ამოილაპარაკა ალექსანდრემ და კიდევ ერთხელ მოავლო მზერა მის კაშკაშა თვალებს, შემდეგ მის სახეს და მიხვდა, რომ ის არ იყო, ვისაც ამდენი წელი ეძებდა...

ეპიტაფია

ძალიან მშიშრები ვართ ადამიანები, ცხოვრების გვეშინია. არც სიკვდილზე ვფიქრობთ სათანადოდ, ბაც და, გერშვინია!