ბატონი შეშლილი *1*

- შეგიძლია შეშლილი იდიოტი საყვარელოთი ჩაანაცვლო -კიდევ რამდენი ნომერი გაქვს? -საკმარისი ყოველდღე შენი ხმის გასაგონად -მასე თუ გააგრძელებ გაკოტრდები - ეგრე თუ ღელავ შეგიძლია ჩემი ნომრის დაბლოკვა შეწყვიტო

სახლის ჩემი ნახევარი (სრულიად)

მარტივი ოცნება მქონდა, სახლი მინდოდა მიკარგულ მთებში, სადმე ხალხისგან დაცლილ სოფელში, კომუნიკაციებისგან მოწყვეტილ მყუდრო ადგილზე. და ერთ დღესაც შანსი მომეცა ეს ოცნება ამეხდინა.

ორივემ შეცდომა დავუშვით! (1 თავი)

ტიროდა არ იცოდა რა იქნებოდა ამის შემდეგ, უღალატა ისეთ ადამიანმა რომელიც გაგიჟებით უყვარდა.მხოლოდ ერთი იცოდა არ აპატიებდა.მახეში გაება ორივე ადამიანი,ამ მახემ 5 წელი დაშორა,სამაგიეროდ მათი სიყვარული განმტკიცა!

ბედისწერის ძალა ფინალი

სასტუმროში გაგზავნა ახმედმა. სასტუმროს ნომერში, იაგომ გოგონა საწოლზე ჩამოსვა შემდეგ ოქროსფერი თასი გამოწია სადაც ვარდისფურცლები ეყარა, შემდეგ გოგოგანს ფეხი გამოაწევინა კაბა აუწია და თბილი წყლით დაიწყო ფეხების დაბანა. - არ მითხრა, რომ შენ ამ

მარტო' სული 10 თავი

კარგა ხნის სიარეულის შემდეგ ტაქსი პოლიციის შენობის წინ გაჩერდა. წამიერად სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა თორნიკეს. ეგონა, სულ რამდენიმე საათში დასრულდებოდა მისი და ანდრიას თავისუფლება ან სიცოცხლე

ლილია (სრულიად)

-მეღადავები? ამაშუკელის საქმეც კი მაგან მოიგო, ვფიცავ სპეციალისტია- ლევანმა ხელი გულზე მიიდო და თედოს თვალი ჩაურკა. -კაი შენი მასხარაობის თავი არ მაქვს, კომპანიაში თავზე მეყრება საქმე, ყველაფერი გაარკვიე, დაუკავშირდი და ორ დღეში შეხვედრა დანიშნე,

სიცარიელე

პიროვნული დისბალანსი, რომელიც ანადგურებს ყველაფერს, რაც ქაოსურია, ცარიელია.

ბედისწერის ძალა(16)

ჩემს ოთახშია, წუხელ ძალიან ტიროდა და ჩემთან ეძინა მთელი ღამე.- გაეცინა.- ახლავე მოგიყვან.- უთხრა და კნუტის მოსაყვანად წავიდა. ცოტახანში კნუტით ხელში დაბრუნდა და გოგონას მისცა ჟასმინმა ხელში აიყვანა და გულში ჩაიკრა.

თამაში წესებით 6

რა ჩავიცვა? მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში მას შემდეგ, რაც დამიანემ კაფე დატოვა... რა თქმა უნდა, მივიდოდი წვეულებაზე, მაგრამ ისეთი კაბით, რომელსაც ყველა აღნიშნავდა... სათანადოდ ლამაზი და გამომწვევი სახლში მხოლოდ ბიუსჰალტერები მაქვს. ჩემი ნივთები

ვერ დაივიწყებ

ვერც კი გავიაზრე ისე დამათენდა, გახევებული ვიჯექი სავარძელში და თვალს არ ვაშორებდი კედელს, ცრემლები შეუწყვეტლივ წყდებოდა ჩემს გუგებს, გზას იკვლევდნენ ჩემს აწითლებულ ლოყებზე და უტიფრად მეგლისებოდა ტუჩებზე მარილაინი სითხე.