აკრძალული ( თავი 3)

“ წყვდიადით მოცულ ხევში დავაბიჯებ, მაგრამ არაფერი მაშინებს, რადგან შენა ხარ ჩემთან”

იქნებ ვაზია სამშობლო

წელიწადის ყველა დროს და თვეს თავისებური ხიბლი აქვს,მაგრამ მე ,ოქროსფერი შემოდგომა მიყვარს,განსაკუთრებით, ოქტომბერი.ბაბუა მას რთველის თვეს ეძახდა, მამაჩემი კი ღვინობისთვეს .ეს თვე, მართლაც, გამორჩეულია თავისი ხვავითა და ბარაქით,რა შეედრება მას,როცა

ცივი თვალები (მეშვიდე თავი)

- შენ ვერ მეტყვი, რა გამოდის და რა არა - სახე ახლოს მივუტანე და ყურთან ვაკოცე - მე ნიკო ვარ და როცა არჩევანის წინაშე ვდგები, ყველაფერს ერთად ვირჩევ. თუ აქამდე, არასდროს არავის გამოსვლია ყველაფერი ერთად, პირველი ვიქნები - უკანალზე ვუჩქმიტე. ჩემს

როგორ იზომება ბედნიერება..? ( სრულად )

როცა გაქრება ის, რასაც ვუძლებ, ჩამოილევა სიზმარი ავი, მხოლოდ ამას გთხოვ - იქნებ შენს მუხლზე ესვენოს ჩემი დაღლილი თავი... თამაზ ჭილაძე

პითეკანთროპი (1)

-დილა მშვიდობის ბატონო ცოტნე-დილით ზუსტად 9 საათზე, ყოველდღე ცოტნე ერთი და იმავე დროს მიდიოდა სამსახურში და როგორც მინიმუმ 50 თანამშრომლისგან ისმენდა ერთი და იმავეს- დილა მშვიდობისა ბატონო ცოტნე-სათითაოდ ესალმებოდნენ უფროსს ღიმილით, მაგრამ ცოტნე არც

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი სამი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით

დეა, კარგად ხარ? შემომხედე. -წამოიძახა სესილიმ. - დამეხმარეთ გთხოვთ, ცუდად არის! - სანამ სესილი შველას ითხოვდა მე თვალები გადამიტრიალდა და უკვე ვვარდებოდი,როდესაც უკნიდან ვიღაცის ძლიერი ხელები ვიგრძენი, როცა გონს მოვედი უკვე სასწრაფო დახმარების

დიდი აღმოჩენა (ნაწილი ორი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

ჩაკეტილი სივრცე 21 თავი

-რა თქმა უნდა არა- ვუპასუხე თვალებგაბრწყინებულმა და სალარო სწრაფად გადავითვალე, პროგრამა ჩავხურე და მასთან ერთად ქუჩაში გავედი. ცოტა ხანს ფეხით ვიარეთ შემდეგ კაფეში შევედით და ვილაპარაკეთ.

მე - ორი [ თავი III ]

რამდენიც არ უნდა მელაპარაკა, მეთხოვა, მუხლმოდრეკილი შევვედრებოდი ელზას - ჩამოშორებოდა იმ კაცს, რომელმა მთელი ცხოვრება გაუმწარა… არაფერი ჭრიდა. კითხვაზე “რატომ” პასუხად ვიღებდი - “მიყვარს”. რა სიყვარულია, დედა, ეს? ავად ხარ…