ახალი ისტორია ( სრულად )

- უყურებდა თავის საწოლში მწოლს, მის მაისურში გამოწყობილს, მკლავებით მის ბალიშს მოხვეულს და სხეულში შემოჩენილ უჩვეულო, თითქოს დიდი ხნის წინ გადავიწყებულ გრძნობებს და სურვილებს მთელი ძალით ებრძოდა...

მოუხელთებელი 2 ( სრულად )

ხვალიდან ჩემი ოჯახის ცხოვრებაში სხვა მზე ამონათდებოდა, ზღვა-მზე, დაიწყებოდა ახალი დღე, ახალი თვე და ახალი ისტორია… ჩვენი ისტორია. გველოდა სიყვარული, ზღვა, სიყვარულის ზღვა. და მე ერთი სული მქონდა, როდის გათენდებოდა ზღვამზიანი სიყვარულის ხვალინდელი

ცხოვრება იმედგაცრუების გარეშე

რამოდენიმე დღეა რაც უაზროდ ვფიქრობ ჩემს ქმედებებზე და წარმოვიდგინე თუ რა იქნებოდა, რომ ადამიანებს საკუთარი ქმედებების დაფასება შეგვეძლოს. ხშირად მესმის სიტყვები- ადამიანი როცა საკუთარი თავით უკმაყოფილოა ეს კარგია, რადგან საკუთარი თავით უკმაყოფილება

კეკე (სულ. ეღირსა როგორც იქნა)))

_ვერ წავა! განა მზისგან მიდიან?! და თუ წავა, ესეიგი ტვინი არ ჰქონია და არც დარდად ღირს მაშინ!_ ყურსასმენი მოირგო. დილის საყვარელი სიმღერა ჩართო და სახლისკენ გაიქცა, იმაზე სწრაფად, ვიდრე მანამდე სჩვეოდა ხოლმე.

ოცნენებთან ასე ახლოს (20)

შეყვარებულები არ ვართ -მართალია , ჩვენ უბრალოდ გვიყვარს ერთმანეთი მაჯაში ხელი ჩაავლო ლექსომ და უკან გამოაბრუნა წინ წასული გოგონა -ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე შეგვაწყვეტინე ძმაო, ამიტომ სჯობს ეგ შამპანური სხვასთან ერთად გახსნა !

ოიზისი(XI)

-შენი ბრალი არ არის. ქეთის ხმა დამამშვიდებელია. -რა არ არის ჩემი ბრალი? მარიტა მისკენ იხედება, მწუხრი დგება, ლამპიონები ანათებენ და გარემოც,ვერ გაიგებ ხელოვნური განათება საჭიროა თუ არა

მხოლოდ ღმერთმა იცის...(12)

– ყველაფერი კარგად არის, დამშვიდდი..-ამშვიდებდა ბიჭი.- რა მოხდა კოშმარი დაგესიზმრა? – ძალიან შემეშინდა... იმდენად რეალური იყო.- ამოიტირა,მის მკერდზე. – ასეთი რა ნახე?

ოცნებებთან ასე ახლოს (19)

უკაცრავად ? ისევ დადო ჭიქა , -შენ შენს პირველ შეყვარებულს უფრო მეტზე არ თანხმდები? -ანიტა! მიუახლოვდა გოგოს. -ცდილობ სამაგიერო ასე გადამიხადო? თვალებში ჩააშტერდა -თავი დამანებე ლექსო!

პარტნიორი დანაშაულში (2)

ადგილიდან ვერ ვიძროდი. ისეთი დაძაბულობა ჩამოწოლილიყო ოთახში, რომ შესვლას ვერ ვბედავდი. ჰაერისგან დაიცალა სახლი და ანდროს მძიმე სუნთქვამ გაავსო იქაურობა. სახეზე ეტყობოდა, როგორ ებრძოდა ნერვებსა და ერთიანად მოწოლილ ემოციებს.

მოუხელთებელი ( სრულად )

თებერვლის სუსხიანი დღეა, 2001 წელი… ბაზრიდან, როგორც ყოველთვის, ათასგვარი პროდუქტით დატვირთული მოვდივარ. ლამის მკლავები ჩამომაწყდეს. უცებ უკნიდან მესმის: _ ლამაზო, ლიმონი არ გინდა? იაფად მოგცემ!