თეთნულდს გასძახე

შებინდდებოდა თუ არა მწვერვალ თეთნულდიდან ცეცხლის სახით კოშკში მფარველი ანგელოზი შემოდიოდა, კოშკში მყოფნი ლოცვას იწყებდნენ. ანგელოზი კოშკში მცხოვრებს მანამ მფარველობდა, სანამ ამ კოშკიდან სხვა გვარის კაცი არ მოკლეს.

NEVER US 8

- Ჩვენს სიმშვიდეს და ბედნიერებას გაუმარეჯოს.- დაამატა გვანცამ. - Რა გაცინებს ლიკ, რა ვთქვი ასეთი.- ლიკას სიცილით გაკვირვებულმა გვანცამ კითხა. - Რაღაც გამახსენდა შეიძლება ვთქვა ? ფეხზე წამოდგა, მისი მზერა სანდროზე გაჩერდა. Ჭიქა ღვინით შეივსო ხმა

მშვიდი დუღილი (სრულად)

-დუღილის სეზონზე გადავიხადოთ ქორწილი.-ეღიმება ვაჩეს და საფეთქელზე კოცნის ქალს. -რისი დუღილის?-ნიკოს ეცინება და ელიზაბეტს კოცნის ხელზე. -ღვინის, იდიოტო.-თორნიკე ვეღარ ითმენს და ოდნავ ურტყავს მხარზე მეგობარს.

შემოდგომა

მოუსვენარი ბავშვი ვიყავი, საკმაოდ რთული. მეგობრები არ მყავდა, ყოველთვის საკუთარ თავთან მარტო ვიყავი და ვერავინ ვერ ხვდებოდა, როგორ მიჭირდა. ეკლესიასთან ახლოს ვცხოვრობდი, ხშირად მესმოდა წირვა-ლოცვის ხმა, როგორც წესი ეს ხმა სიმშვიდის მომტანი უნდა

ვინმე სხვა (დასასრული)

სამზარეულოში საუზმეს ვიმზადებ, რა დროსაც კარზე კაკუნის ხმა გაისმა. ნეტავ ვის გავახსენდინახლა?!... რა დროს სტუმრობას ამ დილა ადრიან... გავდივარ შემოსასვლელში, ვუახლოვდები კარს და იმერციით ვაღებ. გული საოცრად მიცემა. თვალები მიბრწყინავს, რადგან ჩემს

გარიგება +18 - თავი 7

და უცებ, ყოველგვარი გაფრთხილების გარეშე, ვიღაცის უხეში ხელი ვიგრძენი ჩემს კისერზე. - ვეიპერები?! - მითხრა ვიღაცამ და გული კინაღამ გამიჩერდა. მამაჩემის ხელი დავინახე და ტკივილისგან ამოვიკვნესე. ხელს მთელი ძალით მიჭერდა კისერზე. მეგონა საბოლოოდ

კესანები (თავი მეშვიდე)

-რა? რა? რა კესანე? რა გინდა?-მის თვალებში უდიდეს ტკივილს ხედავდა ყიფიანი, მისკენ გაიწია, თუმცა ქალმა უკან დაიხია-არა, არ მჭირდება ეს მოფერებები, ჩახუტებები, შუაღამეს მოკითხვები და კოცნები, ეს უაზრო სპექტაკლია და იცი შენც, დღემდე მასზე ხარ

დიდი დასასრულის პატარა დასაწყისი (1 თავი)

18 წლის ასაკში გავაანალიზე ,რომ უბრალოდ არ ვუყვარდით. არ იყო მზად ის ნაბიჯი გადაედგა, რასაც ოჯახის შექმნას ვეძახით.არ ვამტყუვნებ.

N433 - წითელი ნოსტალგია

ველურ სამყაროში დაბადებული თუ დათელის თავგადასავალი — საუცხოოდ ასახავს ბედნიერების წლებს და უბედურების დღეებს, რომლებიც საუკუნეების სიღრმიდან ნაზად გვესმის.

წარსული არ გვტოვებს (III თავი)

-ანუ შენ ხარ ამ ყველაფრის შემოქმედი....   —ჩაიცინა, კულონი გულის ჯიბეში ჩაიგდო და სახლში წავიდა.   მაშინ არ იცოდა, რომ ეს ინიციალები მთელ მის ცხოვრებას შეცვლიდა.      ხოლო იმ ღამით, როცა ელენეს საკუთარ საწოლში ეძინა — თავისი მზისა და იმედის